Pek çok şehirde, bu cesur teşhirci­lik biçimine karşı yasak getirildi. Ama bu durum hiçbir şeyi değiştir­medi; söz konusu moda yaklaşık ya­rım yüzyıl sürdü, hemen hemen bü­tün halk arasında benimsendi. Saray çevreleri de, örneğin İngiliz Kralı VIII. Henri ve onun Fransız meslek­taşı I. François, kendilerini çağdaşla­rına, "ışıldayan giysili kahramanlar" olarak tanıttılar. Bu kişiler, "braguette"i (edep yeri kapağının Fransızcası; bugün ise pantolonun ön yırtmacına verilen isim) pahalı maddeler ve sıra dışı şekillerle aşırı biçimde güzel­leştirdiler.

Uzmanlar bugün, bu gelişmeyi, "braguette"in "erkeğin hem seksüel hem de her türlü toplumsal alanda üstünlük iddiasının sembolü" haline gelmesi şeklinde yorumluyor. Edu­ard Fuchs, bu Rönesans modasının "kadınların debdebeli göğüs dekolteleri kadar az görülen, cesur, bireysel taşkınlıklar", özünde ise "zamanın maddeci ve edepsiz yaşam görüşü­nün zorunlu bir sonucu" olduğunu düşünüyor.

Söz konusu modanın zirveye ulaş­tığı ve pantolonların olabildiğince daraldığı bir noktada, kaçınılmaz bir biçimde hareket özgürlüğü de kısıt­lanmıştı. Böylece, 15. yüzyılın so­nunda, eğilim belirleyici görevini gören yabancı paralı askerlerin baş­lattıkları ani bir değişim yaşandı. Yeniden hiçbir engelle karşılaşma­dan hareket edebilmek için, pantolon bacakları, ayrıca elbise kolları çeşitli yerlerinden ikiye kesildi. Bu kesik­lerden dışarıya, bol ve gösterişli ipek kumaşlar fışkırıyordu. Böylece olu­şan şalvar modasıyla, lüks kumaş bolluğunun sınırsız olanakları gözler önüne serilivermişti. Alman paralı askerleri ve İspanyol düklerinin giy­dikleri pantolonların yırtmaçları ara­sından ince ipek kumaştan dikilmiş astarlı pantolonlar öylesine çok fış­kırıyordu ki, o zamanlarda yaşamış biri bunu "Pantolonlu kahramanlar geldiklerinde çevreyi, rüzgarın uğul­tusu gibi sesler kaplıyordu" şeklinde dile getirmişti. Bu şalvar modası, önce paralı as­kerler daha sonra öğrenciler ve vatan­daşlar arasında yayılan, gerçekte bü­tün sınıflarca giyilen, sonunda soylu­lar sınıfında da benimsenen ilk ör­nekti. Çok geçmeden, edep yeri ka­pağını taşıma geleneği, şalvar moda­sıyla birlikte sona erdi. Bütün sınıfla­rı kapsayan bu yeni pantolon modası, geleneksel giysi alışkanlıklarının gözler önüne serdiği sınıf farklılıkla­rım da yok ediyordu. Bu durum, Rö­nesans'ın kendi kendini hazırlayan toplumsal değişimlerinin açık bir göstergesiydi. 19. yüzyıl giysilerini inceleyen bir tarihçi, bu modaları, bü­yük yenilikçi ve özgürlükçü hareket­lerin bir parçası olarak yorumluyor.

Rönesans'ın kat kat, rengarenk, "edepsiz" pantolon modası, 16. yüz­yıl boyunca gelişen karşı hareketin güçlenmesiyle kökten geriledi. Artık bir kez daha hırsın, ölçülülüğün ve sı­kılığın hakimiyeti aranıyordu. Bütün Avrupa'da "trampet"i andıran panto­lonlar moda oldu. Bir tür yuvarlak davul gibi şişirilmiş kısa pantolonlar, bir koruma bendi gibi erkek kalçala­rını örtüyor ve vücudu iki şekilsiz kü­re halinde bölüyordu. İspanyollar'ın saray törenlerinde aranan dik yürüyüş ve ölçülü duruş kuralları yüzünden bu tür daha da güçlenerek yayıldı.