Gecenin sessizliğinde sarı ışıkların yumuşak parıltısını izlemeyi seviyorum; beyaz ışığın soğuk keskinliğinin aksine, sarı tonlar içimi ısıtan bir huzur taşıyor. Karanlığın içinde solgun bir sıcaklık gibi yayılırken, sokak lambalarının altındaki gölgeler sanki zamanı yavaşlatıyor. Her bir ışık, şehrin uykusuzluğuna rağmen dingin bir nefes aldırıyor. Belki de bu yüzden geceleri değil, o sarı ışıkları seviyorum; çünkü bana her seferinde karanlığın bile içinde bir sıcaklık barındırabileceğini hatırlatıyor.

Ya siz?