Nazilerin ölüm birlikleri arasında öldürülen 6 milyon Yahudi'nin üçte birinden sorumlu olan SS Einsatzgruppen içerisinde, örneğin sadece Fransa'nın şato ve müzelerini yağmalamakla görevlendirilmiş olan Einsatzgruppen Rosenberg vardı. Ayrıca saklanan tüm altınları bulmak için kurulan ve bunların bir kısmını üst düzey Nazilerin kişisel servetlerine aktaran Devisenscutzkommando (DSK) adı verilen ayrı birlikler de bulunuyordu.

Sonderkomando denilen bir grup da Auschwitz gibi toplu imha yerlerinde gazlanan Yahudilerin altın dişlerini söküyordu. Ama örneğin Rusya'da bu dişlerin kurban öldürülmeden söküldüğü de vakiydi. Bunların yanı sıra az sayıda zengin Yahudinin büyük servetlerle kaçışlarını satın aldıkları da biliniyor. Örneğin Baron Louis de Rotschild çelik fabrikalarını Herman Goering işletmelerine devrederek kurtuldu. Keza Avusturyalı Weiss ailesi de buradaki dev servetlerini ve fabrikalarını bırakıp gittiler. Sayıları büyük olmamakla birlikte Nazi iktidarının her döneminde benzer örnekler görüldü.

Avrupa'nın dört bir yanından gelen yağma mallar çok fazla olduğu ve bunların hepsi külçeye dönüştürülemeyeceği için Alman Merkez Bankası sonuçta bir başka yol buldu. Bunları satıp paraya çevirmek için bit pazarları kurdular ve hasılatı Max Heiliger adıyla SS hesaplarına yatırdılar. Buna, 'Melmer sistemi' adı verilmişti. Böylece Reichsbank, Himmler'in ajanı olarak SS yağmasını bilinen mali araçlara çevirdi ve bir kısmını İsviçre'ye gönderdi. İsviçre bankaları da bu kirli paraları temizleyerek Nazilere ihtiyaçları olan nakit dövizi temin etti. İsviçre bankaları bu işlerden aldıkları komisyonların yanı sıra toplama kamplarında ölen Yahudilerin hesaplarının üzerine yatarak kârlarını katmerlediler.