Dumlupınar, Mart 1942'de Yunanistan'ın yolunu tutar. Dönüşünde, güvertesinde, 13-16 yaş grubundaki 1.000 Yunanlı çocuğu İstanbul'a getirecektir. Bu çocuklar İstanbul'daki çeşitli hastanelere yerleştirilirler.

Türkiye'nin Yunanistan'a yardımları Dumlupınar'dan sonra da devam eder. Kaptan Namık Assena, kendi anılarından yola çıkarak yazdığı "Unutulmaz bir Yardım" başlıklı yazısında (Kaptan'ın Sesi, 1995/3) Kızılay, Türk Hükümeti ve İstanbul Rumları'nın Tunç, Konya ve daha sonra Doğu Akdeniz seferine konan Güneysu ve Aksu gemileriyle yardım yollamaya devam ettiğini belirtir. Ancak, dönemin hükümeti Yunanistan'a 50 bin tona kadar gıda maddesi sevkine izin verse de, Türk yardımları Yunanistan'ın temel problemi olan buğday yokluğunu çözemez.

Nitekim Yunanistan'a gıda yardımlarını finanse eden müttefikler de, Türkiye'de de buğday sıkıntısı çekildiğinin altını çizerler. Şubat 1942'den itibaren Kanada ve İsveç'in de Yunanistan'a gıda yardımı yollayan ülkeler kervanına katılmasıyla ve özellikle buğday yardımlarıyla, Yunanistan'daki açlık sorunu çözümlenir.