İnsan pek çok sosyal ihtiyacını dışarıdan aldığı güçle gidermeye çalışır. Sevilmek, saygı görmek gibi. İnsanın bu durumlara ulaşmak için gösterdiği çaba belki de onun hayatını şekillendiren en büyük etkenlerden birisidir.

Yoksa insan neden kendini daha fazlası için paralasın. Yaşar gider elindekilerle. Dışarıda aranan her şey insanı güçsüzleştirir. Bir insan kendisi için gerekli olan sevgi ve saygıyı kendi içinde bulamıyorsa o zaman dışarıya da bağımlı demektir. Bu bağımlılık insanı kimi zaman saldırgan yapar, kimi zaman sevecen yapar kimi zaman ise tuhaf hallere sokar.

Amaç dışarıdan alınan güçle insanın kendi içinde kendisi ile verdiği kavgayı bitirmesidir. Ama insan kendisine yetemediği sürece o kavgayı asla bitiremez. Bitiremediği için ise zamanla hem kendisine hem de çevresine rahatsızlık verir. Ama en çok kendisini rahatsız eder.