Söz konusu çocuklar olduğu zaman onların neye yetenekli olduğunu bulmak veya neleri iyi yapabildiklerini anlamak oldukça zor olabiliyor. Çünkü genellikle insanlar çocuklarla iletişim kurmakta zorlanabiliyorlar. Ve çocukların da iletişim kuramadıkları bir ortamda kendilerini bir köşeye çekme ihtimalleri son derece yüksek oluyor. Yani düşünün 13-14 yaşındaki bir çocuğun hayatta neye yetenekli olduğunu nasıl anlayabilirsiniz? 

 

Aslında bunu anlamanın en iyi yolu çocuğu biraz rahat bırakmak olacaktır. Çocuk kendini rahat hissettiği zaman zaten canı neyi isterse onu yapmaya başlayacaktır. Canı neyi isterse onu yapmaya başlayınca da zaten onu en doğal haliyle gözlemleme imkanınız olacaktır. Bu bir seçenektir ama yapılması zorunlu olan bir iş varsa burada olay değişecektir tabi. Çünkü kimse zorunlu işleri canı istediği için yapmaz.

Eğer bir çocuk bir işi yapmak zorundaysa ve bu konuda bir yeteneğini açığa çıkarmak gerekiyorsa o zaman geriye kalan en güzel seçenek kibar ve saygıyla çocukla konuşmak olacaktır. Evet, bu kulağa biraz saçma geliyor. Yani bir çocuk kibarlıktan ne anlar ya da bir çocuğa kibar konuşmak onu şımartabilir diye düşünebilirsiniz. Ama bir çocukla kaba konuşup onun inatlaşmasını kazanmaktansa kibar ve saygılı bir şekilde konuşup kibar ve saygılı bir şekilde geri dönüşü beklemek daha doğru olacaktır. 

 

Çünkü siz bir çocuğu çok şımartmadan onunla ciddi ve saygılı bir üslupla konuşursanız çocuk da size genellikle kibar ve saygılı bir üslupla geri dönüp sizin istediğiniz şeyi yapma eğiliminde olacaktır. Bunu siz ona saygı gösterdiğiniz için sizin saygınıza karşılık bir saygı olarak yapabilir. İşte bu yüzden bir çocuğun yeteneğini anlamanın en iyi yolu onunla doğru iletişim kurmakla başlar. Veya yeteneğini ortaya çıkartmanın en iyi yolu doğru iletişim kurmakla başlar. İletişim doğru kurulduktan sonra zaten gerisi kendiliğinden gelmeye başlayacaktır.

Bazen bir çocuk doğal olarak şımarıklık yapabilir ve o zamanda insanın ağırlığını ortaya koyması için biraz sesini yükseltmesi, sert davranması gerekebilir. Ama bunu sık sık yapmak sizi aptal gibi gösterecektir. Sadece böyle şeyleri gerekli olduğu zaman yapmak doğru olur. Çünkü doğru iletişimin aslında önemli noktalarından birisi bir insana o an hak ettiği gibi davranmaktır. Şımarık bir insana veya şımarıklık yapan bir insana güzellikle yaklaşamazsınız. Ama şımarıklık yapmayan bir insana da bağırarak yaklaşamazsınız. Böyle düşünebilirsiniz. Sonuç olarak bir çocuğun yeteneğini ortaya çıkaran veya onu bir konuda daha yetenekli hale getiren şey, baskıcı bir yönlendirmeden ziyade doğru bir iletişim kurabilmektir. Tabi bu teke tek eğitimde geçerlidir. 

 

Olay toplu eğitime geldiği zaman ne yazık ki her çocukla ayrı ayrı doğru iletişim kurmak pek mümkün olamaz. Bu yüzden toplu iletişimde yapılabilecek en doğru strateji ne yazık ki baskıcı bir şekilde sadece yapılması gerekenlerin yapılmasının sağlanmasıdır, kurallara uyulmasının sağlanmasıdır. Yani daha sert ve baskıcı bir eğitim sistemidir. Ama toplu eğitimlerde bu geçerlidir. Çünkü tekrar söylüyorum her çocukla ayrı ayrı düzgün iletişim kurmak ne yazık ki oldukça zordur. Hatta neredeyse imkansızdır. Toplu iletişimde veya toplu eğitimde daha zorlayıcı ve daha disiplin ağırlıklı sert bir model işe yarayabilir. Ama birebir eğitimde ki bu daha iyisidir, düzgün iletişim çok daha faydalı olacaktır. Veya bir bireye bir çocuğa odaklanılmak istenirse doğru iletişim kurmak çok daha faydalı olacaktır.