İnsanların bazıları en azından bu benim gözlemim kendi gözlemim kendi gerçekleriyle yüzleşmekten korkabiliyorlar. Bu gerçekler ise insanların genellikle kendileri ile ilgili sevmedikleri ya da beğenmedikleri gerçekler olabiliyor.

Bu aslında bana çok ilginç geliyor. Yani bir insan kendi içinde sevmediği yanlara sahipse o zaman o yanları düzeltmeye yönelik adımlar atmalıdır. Bir sorunu çözmeye yönelik ilk adım ise o sorunun varlığını kabul edip onunla yüzleşerek başlar.

Ama sorunla yüzleşmenin bedeli ise genellikle üzüntü ve yıkımdır. Çözümün bedeli ise çözüme giden yolda verilen mücadelenin getirdiği yorgunluktur. İnsan hem yorulmak istemez hem de üzülmek istemez. Bu şekilde düşününce aslında İnsanın kendi gerçeklerini reddetmesi olağan olabiliyor. Ama benim için değil.