Danimarkalı fizikçi Hans Christian Oersted, 1820 yılında bir telden geçen elektrik akımının telin yakınındaki pusulanın ibresini oynattığını gördü. Böylece elektrikle manyetizm arasında bir ilişki olduğunu anladı. Oersted' in bu buluşu üzerine birçok bilim adamı çalışmalar yaptı.

Bunlardan biri de İngiliz fizikçi William Sturgeon idi. Sturgeon, at nalı şeklinde bir demir çubuk üzerine sarılmış tellere elektrik verildiğinde bir "mıknatıs" oluştuğunu buldu. "Elektromıknatıs" adı verilen bu "at nalı", kendinden 20 kat daha ağır cisimleri kaldırabiliyordu.

1831 yılında Amerikalı fizikçi Joseph Henry, Sturgeon'un buluşunu biraz daha geliştirdi. Karısının iç çamaşırlarını parçalayarak elde ettiği ipeklerle, bakır telleri izole etti ve bu telleri kat kat sardı. Böylece, elde ettiği mıknatısın gücünün büyük ölçüde arttığını gördü.