Camın kimler tarafından bulun­duğu konusu bugün bile tartış­malı... Ama bugün bile, bu mucize maddeyi bir tesadüf sonucu Feni­keliler bulduğuna inanılıyor. M.Ö. 3000 yıllarında bir Fenike gemisi, mumyalama işleminde kullanılan doğal sodyum karbona­tı Mısır'a taşırken Akdeniz'de fırtı­naya tutulmuş ve bir adaya sığın­mıştı. Gemiciler, ısınmak için ateş yakmaya çalışırken, doğal sod­yum karbonat ve kum, sıcaklığın da etkisiyle birbirine karışmış ve ortaya saydam bir madde çık­mıştı...

Camın mucidi her ne kadar Fe­nikeliler olarak kabul ediliyorsa da, bu maddeden yapılmış en eski arkeolojik kalıntılar Eski Mısır'a ait... Bunlar M.Ö. 2700 yılından kaldığı tahmin edilen cam vazo­lar... Oysa, Roma İmparatorlu­ğu'na kadar camdan sadece kol­yeler üretilmişti. Romalılar ise bu maddeden vazo, bardak ve sade cam yaptılar. M.S. I. yüzyılda, bu­gün cam üretiminde kullanılan üfleme tekniği geliştirildi. Orta Çağ boyunca bu teknik ve boyama yöntemleri özellikle İtalya'nın Mu­rano ve Çekoslavakya'nın Bohem­ya bölgelerinde çok ileri boyutlara vardı. Kurşun katkısıyla elde edi­len "kristal" ilk kez 1675 tarihinde İngiltere'de keşfedildi. Aynı dö­nemde Fransa'da Başbakan Col­bert, seri halinde cam üretimi için emir vermişti. Bu yüzyılın başla­rında cam sanayinin hızlı gelişimi, "sanayi camı" ile "camcılık sanatı" arasında derin uçurumlar yarattı. Cam sanayiinde seri üretime ve standartlaşmaya ilk kez Fransa'da geçildi. 1860 yılında, bu ülkede 100 milyon cam bardak satılıyor­du. Üstelik bunların tümü üfleme tekniğiyle elde edilen cam bar­daklardı... Camcılığın gelişmesiy­le birlikte, üretilen eşyaların sergi­lendiği büyük gösteriler düzenlen­di, ilk "Uluslararası Cam Sergisi" 1900'de Fransa'da açıldı ve Emile Gaile, Henry Cros ve Rene Lalique gibi cam ustaları en mükem­mel yapıtlarını sergilediler...