Bugün size sanayi diye adlandırılan oto tamirinin yapıldığı bir yerde felsefe konuştuğum bir amcadan bahsedeyim. Bu amcamız tam bir araba aşığı, üniversite olarak ''felsefe'' bölümü bitirmiş ama gelin görünkü arabalara duyduğu sevgi çok ağır basıp, oto saniye de çıraklığa başlamış. Tamirhanedeki ''Böyle Buyurdu Zerdüşt'' kitabı dikkatimi çekti ve kitabın olduğu yere bakmaya başladım ara ara. Kitabın yan tarafındaki yağ lekeleri iyice ilgimi çekmeye başladı. Oraya baktığımı fark eden tulumlu amca döndü ve dedi ki ''Her yerde çiçek açar ama unutma açan çiçeği büyütmek bizim elimizdedir.'', şok oldum resmen. Dona kaldığımı fark eden amca çay alıp yanıma geldi. ''Gel bakalım konuşalım'' dedi.

Bak evladım dedi ''Hayatın ne getireceğini asla bilemeyiz ama gelişim her yerde her şartta mevcuttur'' dedi. ''Aslında haklısınız ama şaşırmamı mazur görün.'' dedim. ''O kadar kişi geldi geçti ama kimse görmedi o kitabı.'' dedi. Bu sırada gene tamire araç geldi. Arabanın yanına geçen amca ilgilendi araçla sonra bana döndü ve ''Öğüt vermekten nefret ederim ama sana anlayacağına emin olduğun bir cümle söyleyeceğim bence bunu aklından çıkarma. Ben çıkardım sonra hayat bana çok kötü şekilde bunu hatırlattı.'' dedi. ''Zevkle dinlerim dedim.'', ''Zorunda değilsin, felsefenin de doğası bu dur.'' dedi. Gözlerimin içine bakarak şunları söyledi:

• ''Sen Atlas değilsin, dünyayı omuzlarında taşıma. Unutma ona bu bir ceza olarak verildi.''