Kokular, binlerce yıldır ‘suskunluğun gücü’ gibi kullanılmıştır. Gelin bu gücün Osmanlı’da nasıl kullanıldığına beraber şahit olalım. Çok şaşırmaya hazır olun!

Osmanlı döneminde kız görmeye gidilirken zambak kokusu götürülür. Çünkü bu “Kızınıza talibiz” anlamına gelir. Kızın ailesi, kızlarını istemeye gelen aileye eğer karanfilli şerbet ikram ederse bu, “Buyurun gelin, kızımızı isteyin” anlamına gelir.

Ama eğer şerbetler sade ikram edilirse bu, “Hiç kapıma gelme, sana verecek kızım yok.” anlamına gelir.

Kızı istemeye gelen aile şerbetten bir yudum aldığında şerbette eğer karanfil varsa “Ne zaman müsaitsiniz?” anlamına gelir. Ama eğer şerbette karanfil yoksa “E bize müsaade.” anlamına gelir.

Biraz birine küstüyseniz, mesela Valide Sultan’a, hiyerarşide üstteki birine yani… Yeni gelen cariye ya da geline, bir hata yaptıysa onunla yüz göz olmak yerine; mendile biraz sümbül döküp gönderir. Bu sümbül kokusu, “Derlen, toparlan. Gözüme batıyorsun, yüz göz olmayalım” anlamına gelir.

Ben sözlü iletişimden yanayım elbette ama yine bu suskunluğun gücü çok enteresan değil mi?

 

Kaynak: Koku Akademisi’nin kurucusu Koku Uzmanı Bihter Türkan Ergül