Pandemiden sonra sanki hepimiz biraz eksildik; kalabalıklarda bile içimiz sessizleşti. Günlük telaşlar geri geldi ama o eski neşe, o küçük şeylerden sevinme hali bir türlü tam dönmedi. Evde geçen aylar bize yavaşlamayı, yalnız kalmayı, kaygıyla yaşamayı öğretti; ama yeniden gülmeyi unutturdu. Şimdi yeniden öğreniyoruz: ama etrafımıza baktığımızda moda şovlarından günlük hayata, vitrinlerden gökyüzünün rengine kadar her şeyin biraz değiştiğini, biraz solduğunu fark ediyoruz. Belki neşemiz tamamen kaybolmadı, sadece biraz derinlere saklandı; onu bulmak için yeniden yaşama karışmamız gerekiyor.

Peki ya siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz?