İlk patlayıcı madde olan barutu kimlerin bulduğu kesin olarak saptanamamakla birlikte, 10. yüzyılda Çinliler, 13. yüzyılın sonundan itibaren de Araplar tarafından kullanıldığı biliniyor. Avrupa ile ilgili araştırmalarda rastlanılan ilk kayıt ise, 1314 yılında İngiltere'ye bir gemi dolusu silah ve barutun geldiğidir. İtalyan kimyacı Asconio Sobrero, 1846 yılında nitrogliserini buldu.

Ancak, bu madde en ufak bir devinimde patladığından üretmek son derece riskliydi. 1866 yılında İsveç'te Immanuel Nobel ve oğlu Alfred, nitrogliserin üretimi için nispeten daha güvenli bir yöntem geliştirdiler. 1867 yılında Alfred Nobel, nitrogliserini, emici bir madde olan sodyum nitratla karıştırarak ilk "dinamit'i yaptı.

Dinamit ele alınabilecek kadar güvenliydi ama, patlayıcı gücünde bir eksilme yoktu. 1875 yılında da Alfred Nobel jelatin dinamiti üretmeyi başardı. 1866'da Fransa'da amonyum pikrat kullanılarak güçlü bir patlayıcı yapıldı. Yine güçlü bir patlayıcı olan ve amonyum pikratta olduğu gibi patlatılabilmesi için bir detonatör gereken TNT (Trinitrotoluen) de 1863 yılında J.Wilbrand tarafından bulundu.