29 Ocak 1857'de, Capetown'dan İmam Muhammed Emin ve arkadaşlarının, 13 bin Capetownlı Müslüman adına 'Halife' Sultan Abdülaziz'e yolladıkları mektup, Osmanlı yönetimi için 'yeni bir sorun' yaratır. Güney Afrikalı Müslümanlar kitap ve din adamı istiyorlar. Kendi aralarında mezhep ve tarikat kavgalarını bir türlü bitiremeyen; daha doğrusu, İngiliz yönetimi öncesi, Hollanda yönetiminde İslami inanç ve ibadetlerin çoğunu, yasaklar nedeniyle unutan Güney Afrikalı Müslümanlar, sorunlarını çözecek dini kitaplar ve fetvalar istiyorlardı. Bu durum Osmanlı yönetimini zor bir açmaza soktu.

Sorunun kapsamını iyi bilmeyen İstanbul, gönderilecek Arapça ve Türkçe kitaplardan oradaki imamların bir şey anlamayacağını düşünüyor; ayrıca onlara İstanbul'u çözüm yeri olarak gösteren İngiltere'nin de bu kitap ve fetvaları kendi çıkarı için kullanabileceğinden şüpheleniyordu.

Meclisi Vükela, Güney Afrikalı Müslümanların bu isteğine olumsuz bir yanıt da veremezdi. Geriye tek bir çare kalıyordu: Güney Afrika'ya güvenilir ve kapasiteli bir din adamı göndermek. Ancak Osmanlı'nın o çöküş günlerinde böyle birini bulmak, hiç de kolay değildi.

1861 'de İngiliz yargıç Roubaix, 'yarı resmi Osmanlı konsolosu olarak' Güney Afrika'ya atandı. Fakat bu atanma, Capetownlı Müslümanların İstanbul'dan yardım isteğini daha da artırdı. Tam da o sıralar, Ahmet Cevdet Paşa'nın girişimleriyle, aranan kişi bulunmuştu: Şehrizorlu Ebubekir Efendi.