İşte bu noktada, yazının tarihi ile ilgili ilk tartışma da açılıyor. Jean Bottero gibi araştırmacılar, "grafik ifade biçimlerinin" yazıyı oluşturamayacağını ileri sürüyorlar. "Eğer Uruk tabletlerini ilkyazı örneği olarak alırsak, o zaman İlkçağ insanlarının mağara duvarlarına çizdikleri hayvan ve insan görüntülerine haksızlık etmiş oluruz" diyorlar. Çünkü bu görüşü savunanlara göre, duvar resimleri de son kertede, tek bir şey anlatan piktogramlardan pek farklı bir görüntü değil... Jean Bottero ile arkadaşlarına karşı çıkanların tezi ise, ilk çağlardaki duvar resimleriyle, Uruk tabletleri arasında önemli bir mantık farklılığın olması... İlk çağlardaki duvar resimlerinin bir şey anlattığını kabul ediyorlar; ancak bu anlatılan şey, o anlık ve kesinlikle bir mesaj vermeye yönelik değil.

"Oysa Uruk tabletlerinde işaretlerin belli bir sistemi söz konusu... Bu sistem ile karmaşıklığa yer vermeyecek şekilde, bir mesaj saptanmaya ve iletilmeye çalışırmış" diyorlar. Ne var ki, Jean Bottero ve arkadaşları bu görüşü kabul etmiyorlar. Onlar için, belli bir devamlılığa sahip olan piktogramlar bile çok büyük bir evrensel değere sahip değiller. Şöyle bir örnek veriyorlar: Bir Uruk tabletindeki devamlılığı olan bir piktogram yazısında şu sözcükler deşifre ediliyor: "Yürümek... dağ... satın almak... buğday... kadın..." Ve Jean Bottero soruyor: "Böyle bir piktogram dizisinden aşağıdaki soruların yanıtlarını çıkarmak mümkün mü?

"Kim yürüyor?", "Kim satın alıyor?" Ve devam ediyor: "Acaba bu piktogram dizisi, dağın öte yanına yürüyen birinin kadını buğday ile değiştirdiğini mi anlatıyor?" Jean Bottero'nun bütün bunlardan çıkardığı sonuç şu: İlkyazı örneği olarak kabul edilen Uruk tabletleri, aslında birer anı notlarından başka bir şey değil... Ve onları sadece bu piktogramı yazanlar ve olayları yaşayanlar çözebilir; başka hiç kimse böyle bir şeyi başaramaz. Oysa bazı sembollerin, ya da rakamların yazı niteliğine kavuşması için, bunların anlaşılması, yani bir evrensellik niteliği kazanması gerekiyor.