Venediklerin ve Haçlı donanmasının kazandığı zaferler Antalya'nın ve Mersin'in ufak çaplı topraklarında sınırlı kaldı. Bu zaferler daha da büyütülemedi ve en sonunda Haçlı donanması ve Benedik donanması geldikleri ülkelere geri dönmeye başladılar. Onların geri dönmesiyle birlikte 2. Mehmed yüzünü Akkoyunlulara çevirdi. Akkoyunlular Osmanlı Devleti'nin iki ateş arasına kalmasına sebep olmuştu ve bu sebepten dolayı kesin bir şekilde mağlup edilmeliydiler. Konya'ya yürürlerken aldıkları yenilgi yeterli değildi. Fatih Sultan Mehmed Akkoyun Devleti'ne çok daha kalıcı ve çok daha büyük bir ders vermek istiyordu.

Bu sebepten dolayı Akkoyunlulara karşı kesin bir zafer için ordusunu toparlamaya başladı. Ak Koyunlular ile Osmanlı Devleti arasındaki mesele 1450'li yılların sonlarına kadar dayanıyordu. İki taraf arasındaki güç mücadelesinde şu ana kadar kalanan taraf hep Osmanlı Devleti olmuştu. Ancak Osmanlı Devleti Ak Koyunlu Devleti'ne hiçbir zaman gerçek anlamda ağır bir darbe indirmemişti. Bunun en büyük sebepleri arasında belki de Ak Koyunlu Devleti'nin de tıpkı Osmanlı Devleti gibi bir Türk Devleti olması ve iki devletin de Müslüman olması gösterilebilirdi. Ancak Ak Koyunlu Devleti yaptığı son hareketle büyük bir hata yapmıştı. Bir haçlı ittifakına katılarak Osmanlı Devleti'ne karşı savaşmıştı. İşte bu son hamle ortada ne Türk kardeşliği ne de aynı dini paylaşmanın getirdiği yakınlığı bırakıyordu. Geçmişten gelen ufak çatışmalar ve güç mücadeleleri artık Osmanlı Devleti açısından kesin bitirilmesi gereken bir sorun haline gelmişti. İkinci Mehmet de bunun farkında olarak son darbeyi indirecek büyük ordusunu hazırlamaya başlamıştı. Hem geçmişten gelen tüm meseleler hem de Ak Koyunluların yaptığı son büyük hata çok ağır bir şekilde İkinci Mehmet tarafından Ak Koyunlulara ödetilecekti.