Bazı araştırmacıların, bağışıklık sisteminin bu esnekliği karşısında, alerjilerin sadece içsel bir nedene bağlı olduğunu söylemeleri belki de doğru... Marburg Üniversitesi Tıp Fakültesinde çalışan ve "Psiko-der­matoloji" dalında dünyanın saygın hekimlerinden biri olan Dr. Uwe Gi­eler, cilt alerjileri ile ruhsal durum arasındaki bağlantıları onbeş yıldır araştırıyor ve cildin, bazen ruhu ra­hatlatan kapakçık işlevini gördüğünü belirtiyor.

Dr. Gieler'e göre, hücre üzerinde çalışanlar ve biyokimyagerler, yakın­da psişik süreçlerin bağışıklık siste­mine "geçişlerini" açıklayabilecek­ler. O zaman bir kadının neden özel­likle balayı gezisinden önce altın yü­züğüne alerji geliştirdiğini bileceğiz. Veya sınavdan önce hem annesinden hem babasından içinde nikel olan bi­rer kol saati alan öğrencinin, neden sadece annesinin hediye ettiği saati takınca alerji geliştirdiğini öğrene­ceğiz.

Dr. Gieler'in hipotezi de bütün psi­kosomatik hastalıklarla uğraşanların­ki gibi: Hasta bedenin bazen verdiği işaretleri ruh algılayamıyor veya al­gılamak istemiyor. Beden, bastırıl­mış korku veya dile getirilmeyen öf­ke işaretleri verebiliyor. Örnek ola­rak, kadınlarda görülen alerjik par­mak kaşıntıları, hastaların "ellerini bağlı bulmalarından" kaynaklanıyor. Nörodermitli erkeklerin yüzündeki kırmızı yaralar, eşlerine verdikleri "bana dokunma" sinyali olarak yo­rumlanıyor. Bu yüzden hasta ile dok­torun beraberce, alerjinin, hastanın hayatındaki rolünü iyi araştırmaları ve tanımlamaları gerekiyor. Bu bilgi bile alerjilerin gerilemesine neden oluyor. Dikkat edilmesi gerekenler, psiko­lojiye "hobi" olarak ilgi duyan kimseler... Astımlı veya nörodermitli hastalara, alerjilerini aslında kendi­lerinin yarattığını söyleyen bu tip ki­şiler, hastaları olumsuz etkiliyorlar.