Oyunda kalmak ya da oyundan çıkmak aslında bir insan açısından son derece zor ve cevabı genellikle belli olan bir sorudur. Oyunda kalmayı pek çok insan seçecektir. Bunun iki önemli sebebi vardır. Birincisi, insanın oyun oynamaya olan sevgisi. İkincisi ise insanın oyunun içinde kalmaya neredeyse mecbur olması. Oyunun içinde daha rahat ve daha konforlu bir şekilde hayatta kalması gerçeğidir. Peki burada oyundan kastettiğim şey nedir? Aslında benim burada oyundan kastettiğim şey, içinde bulunduğumuz sistemin kendisidir. Ve sistem kendisini bizlere bağımlı kılır.

 

İnsanlar oyuna yani sisteme bağımlıdır. Çünkü bizler bu sistemin içinde barınaklarımızı daha rahat bir şekilde bulabiliyoruz. Bizler bu sistemin içinde canımız ne isterse onu gidip marketlerden alabiliyoruz. Bu sistemin içinde konforumuz ve rahatımız çok daha yerinde olduğu için bu sistemden çıkmak istemiyoruz aslında. Aynı zamanda bu oyunun içinde kalmak, yani bir topluluk içinde kalmak ve topluluğun içinde oyun oynamaya devam etmek de insanı cezbeden bir şey. Ancak bu oyunun içinde kalmak insanı zamanla yıpratıyor ve güçsüzleştiriyor. Bu yüzden bu oyundan çıktığımızda aslında nasıl bir şey olduğunu ve oyundan nasıl çıkaracağımızı biraz hayal etmeye çalışacağız.

Oyundan çıkmak, aslında temel ihtiyaçlarımızı kendimiz karşılamak zorunda olduğumuz bir noktaya kendimizi atmak demektir. Oyundan çıkmak, yalnızlık demektir. Ve oyundan çıkmak, konforun sonu anlamına gelir. Yani, oyundan çıktığınız zaman, sistemden çıktığınız zaman, bu istediğiniz hazır gıdalar ya da hazır ürünleri bir anda bulamayacaksınız. Oyundan çıktığınız anda, tüm temel ihtiyaçlarınızı kendiniz karşılamak zorundasınız. Ve oyundan çıktığınız anda, muhtemelen kimse sizinle gelmeyecektir. Büyük bir yalnızlık sizleri bekliyor diyebiliriz. Yani, oyundan çıkmak aslında her insanın yapabileceği bir şey değil.

 

Şimdi kendinize bir sorun isterseniz. Sistemden çıksanız, kendi barınağınızı kendiniz inşa edebilecek misiniz? Sistemden çıksanız, ihtiyacınız olan gıdaları bulabilecek misiniz? Sistemden çıksanız, yalnızlığa ne kadar tahammül edebilirsiniz? Sistemden çıktığınızda, hayatınızı kolaylaştıran tüm o teknoloji ve konfordan ne kadar uzakta yaşayabilirsiniz? Tüm bu soruları kendinize sorduğunuzda, ortaya çıkan cevap aslında sizin yaşayamayacağınızı veya yaşayabileceğinizi gösterecektir. Ve cevap genellikle yaşanamayacağı yönünde oluyor. Atalarımız bile bir zamanlar bunu yapamadılar. Ve modern insan da bunu yapamıyor.

Ancak bir yandan da kendinize şu soruları sorun. Bu sistemin içinde kalarak, ihtiyacınız olan barınağa nasıl ulaşabiliyorsunuz? Ev almak günümüzde çok zor. Ancak kirada oturabiliyorsunuz. Bu sistemin içerisinde gıdaya nasıl ulaşabiliyorsunuz? Kalitesinden bile emin değilsiniz. Belki sizi hasta eden şeyler yiyorsunuz. Yani içinde bulunduğunuz sistem, sizi temel ihtiyaçlarınızı bile zar zor ulaştırır hale gelmişken, masadan kalkmak ne kadar olumsuz bir seçenek olabilir ki? Aksine, kendi evinizi yapmayı öğrenseniz, bir de kendi yiyeceğinizi üretebilseniz, aslında bu sistemin içinde durmanın bir anlamı yok artık. Kendi evinizi yapsanız kira ödemezsiniz. Kendi gıdanızı üretseniz. Bir de kendi güvenliğinizi sağlayabilseniz ve temel ihtiyaçlarınızı karşılayabilseniz, zaten konu sizin için kapanıyor.

 

Günümüzde artık oyunun içinde olmak ya da sistemin içinde olmak bir eziyet haline geldi. Bu eziyete katlanmaktansa insanın kendi temel ihtiyaçlarını nasıl kendi kendine karşılayacağını öğrenip ondan sonra bu oyundan çıkması son derece mantıklı gibi gözüküyor. En azından günümüz şartlarında işler bu hale gelmiş gibi. Sadece insanın biraz kendi konfor alanından çıkması gerekiyor. Hepsi bu. Kendi konfor alanından çıktıktan sonra gerisi o kadar da zor olmayacaktır.