Bir insanın kendisini tanımanın en iyi yollarından birisi nedir diye sorsak, karşımıza çıkabilecek en iyi cevap, bir başkası sayesinde olacaktır. Yani, ayna bizi olduğumuz gibi yansıtır. Ancak bizi olduğumuz gibi yansıtan bir şeyle kıyaslama yapamayacağımız için aslında kendimizi tanımlayamayız. Bu yüzden bir ötekinin varlığı bizim kendimizi tanımamızı sağlar. Kendimizi ötekilerle kıyaslayarak tanırız. Siyahı tanımlamamız için beyazın varlığını bilmemiz gerekir.

Fıtlıklarla tanımlamalar yaparız. Kendimizi de zıtlıklarla tanımlarız. İşte bu kıyaslama ihtiyacımızdan dolayı kendimizi ötekiyle tanımlamamız mümkün olacaktır. Yani olayı şöyle düşünün. Siz eğer çok sinirli birisiyseniz, sakin birisini tanımadan çok sinirli olduğunuzu fark edemeyebilirsiniz.

Veyahut da siz çok hırslı bir insansanız, hırsları olmayan, dingin birisini tanımadan kendinizdeki hırsı fark edemeyebilirsiniz. Veyahut da siz çok durgun ve hareketsiz bir insansanız, enerjik birisini görmeden, tanımadan kendinizi anlayamayabilirsiniz. Bir insanın kendisini tanımasını değil, kendisini anlamasını demiyor bu yüzden öteki kabramadır. Ötekinin de hayatında olmasıdır.