Dünyada olup bitenleri, devletler arasında yaşananları, politikaları veya devletleri geçin kendi devletiniz içinde bile yaşananları tam olarak bilme kapasitesine sahip değilsiniz. Aslında bir şeyleri ne kadar bildiğimizi veyahutta tahmin edebildiğimizi zannetsek de hemen hemen her şey kapalı kapılar ardında konuşuluyor ve dışarı yansıyan, medyaya yansıyanlar ise bu kapalı kapılar ardında konuşulanların bir gölgesi oluyor sadece. Biz gölgelere ve silüetlere bakarak gerçekleri, hakikatleri anlamaya çalışan insanlarız sadece. Halklar işte bu durumdadır. 

Yöneticiler her zaman için kapalı kapılar ardında kendi konuşmalarını yaparlar ancak gerçekte neler olduğunu asla ama asla büyük halk kitlelerine söylemezler. Sadece söylüyormuş gibi yaparlar. Medyada karşımıza çıkanlar ya bir avuç saçmalıktan ibarettir veyahutta sadece duymamız istenen şeyler bize söyleniyordur ama hakikatler asla söylenmiyordur. Hakikatler her zaman o olayın üzerinden onlarca yıl geçtikten sonra insanlara söylenir ve kapalı kapılar ardında ne konuşulduğunu veya neler yaşandığını asla bilemeyiz.

Eğer kapalı kapılar ardında konuşulan konunun uzmanı değilsek, o konunun içinde belli bir süre bulunmadıysak, veyahut da çok yetenekli ve zeki bir birey değilsek, asla ve asla bize yansıtılanlarla kapalı kapılar ardında ne konuşulduğunu, neler döndüğünü anlayamayız. Dediğim gibi, bizler sadece hakikatlerin gölgesine bakarak, hakikatin ne olduğunu anlamaya çalışan insanlarız. Oysa ki hiçbir şey, ne bizim anladığımız gibi, ne de bize gösterildiği gibi. Asla ama asla, halk kitleleri olarak biz, hakikatleri ve gerçekleri öğrenemeyeceğiz. Sadece bize sunulanlarla yetinip, hakikatleri bildiğimizi zannedeceğiz. Aslında bunun farkındalığına varmak bile, insanın kendi cehaletinden kurtulması için oldukça büyük bir adım. Neyi bilemeyeceğini bilmek gerçekten çok önemli. Ve biz kapalı kapılar ardında neler olduğunu asla bilemeyeceğiz. Ta ki onlarca yıl sonra bize açıklanana kadar. Veya bazıları belki de hiç açıklanmayacak, bunu da bilemeyiz.