Tarlada çiftçilik yapan birisi, fabrikada çalışan birisi, sabah 8 akşam 5 çalışan birisi hayatını yaşıyor mudur? Yaşıyordur aslında. Peki, teknesiyle seyahat eden birisi gece gündüz eğlenebilen birisi. O da hayatını yaşıyor mudur? Evet, o da yaşıyordur aslında. Ancak dışarıdaki insanlara sorsak hangisi hayatını yaşıyordur diye alacağımız cevap tekneyle gezen veya gece gündüz eğlenen kişinin hayatını yaşadığı yönünde olacaktır. Peki, bu neden böyle? Yani hayatı yaşamak neden rahatlık veya eğlenceyle daha yakın tutuluyor?

 

Bir düşünsenize, yani bir teknede gezebilmek ve gece gündüze yenebilmek aslında bundan yüzyıl öncesine kadar pek de hayatımızda olan kavramlar değildi. Bunlar sadece hele yüzyıl öncesinde bekli kraliyet mensuplarına veya soylu ailelerin fertlerinin yaşayabildiği şeylerdi. Tabi bundan yüzyıl öncesinde bir ofiste sabah 8 akşam 5 çalışmak diye bir şey de yoktu. Sadece tarlada veya fabrikada çalışmak vardı ama sonuç olarak çalışma kavramı vardı. Ve bunca insan sadece çalışarak yaşamadılar mı? Veya hayatı yaşayan tek insanlar bu kraliyet mensupları veya soylu ailelerin insanları mıydı? İşte bu doğru anlaşılan bir kavram değil.

Aslında hayatı yaşamak ne bir tekneye binip bir yerlere yolculuk etmek ya da gece gündüz eğlenmek kadar eğlenceli ya da keyifli bir şeydir, ne de sürekli çalışmakla ilgilidir. Aslında hayatı yaşamak, içinde herhangi bir şey uğruna mücadelenin barındığı ve bazen de barınmadığı bir bütündür. Yani şöyle düşünün, hayatınız boyunca eğlenirseniz sadece eğlenmiş olursunuz. Oysa ki hayatın başka yönlerini yaşayamazsınız. Bu sizi dirençsiz, iradesiz birisi haline getirir. Ama hayatınız boyunca çalışırsanız da o zaman neden çalıştığınızı bir gün sorgulamaya başlarsınız. Kendinize ne yaptığınızı sorarsınız. Çünkü bunca çalışmanın ardından insan aslında biraz oturup huzur bulmayı da bekleyebilir. Tıpkı sürekli eğlenen birisinin en sonunda kendine ne yaptığını sorması gibi. Aslında hayat pek çok anı içinde barındıran bir bütündür.

 

Bazen üzülürsünüz, bazen sevinirsiniz. Bazen savaşırsınız, mücadele edersiniz. Bazen huzur bulursunuz. Hayat hepsini içinde barındıran bir bütündür aslında. Ama hayatı yaşamak, bunların hepsini içinde barındırsa da aslında hayatı yaşamak, tüm bu süreçlerde verdiğimiz mücadelenin ta kendisidir. Yani çalışırken mücadele ederiz. Zorluklarla boğuşurken mücadele ederiz. Eğlence veya huzura ulaşmaya çalışırken de mücadele ederiz. İşte o mücadele anları aslında hayatı yaşadığımız anların zirve noktalarıdır. Ulaştığımız sonuçlarsa sadece birer başarıdır. Dolayısıyla insan aslında ne çalıştığı ne de eğlendiği kadar yaşar. Aslında insan bir yolda bir amaç uğruna mücadele ettiği kadar yaşar. O amaç ister huzur bulmak olsun, ister eğlenmek olsun, ister çok çalışıp bir yerlere gelmek olsun. Amaç ve amaca yönelik yaşamak, mücadele etmek, işte hayatı yaşamak aslında böyle bir süreçtir.

Bu, insan doğasına daha uygundur. Çünkü, insan doğası, hemen ulaştığı sonuçlar ve hazlarla aslında amaçsız kalacağı bir yaşama doğru sürüklenmektedir, boşluğa sürüklenmektedir. Oysaki insanın hayatını dolu tutan şey, gerek zorluklara karşı verdiği mücadele, gerek bir amaç için verdiği mücadele, gerekse huzura, rahata veya eğlenceye ulaşmaya çalışırken verdiği mücadeledir. Ama işin içinde bir mücadele vardır. İşte yaşamak insan için budur. İnsan doğasına uygun olan yaşam şekli aslında budur. Çünkü, insan herhangi bir isteğine ulaşmaya yönelik verdiği mücadelede bulduğu arzuyla yaşar.

 

Bir insan istediği her şeye anında, hiçbir şey yapmadan ulaşabilseydi, bu ilk başta kulağa da hoş gelirdi ve yaşaması da güzel olurdu ama sonunda insan mücadele edecek veya uğraşacak bir şeyler arardı kendine. Çünkü doğası böyledir. Sonuç olarak insan bir şeylerle uğraştıkça veya mücadele ettikçe yaşadığını hissedebilen bir canlıdır. Bu yüzden insan mücadele ettikçe, bir amaç uğruna yaşadıkça, mücadele ettikçe yaşadığını hisseder. Amaçın ne olduysa kişiden kişiye göre değişebilir. Kimisi için amaç huzura, eğlenceye ulaşmak, kimisi için bir amaç hedef uğruna yaşamak, kimisi içinse belki de anı yaşamaktır. Anı yaşamak çok kısa bir hedef olduğu için bireyin hemen sıkılmasına sebep olacaktır ama biraz daha uzun vadeli amaçlar aslında bireyin hemen sıkılmamasını ya da hemen bunalmamasını sağlayacağı için kişiye daha çok yaşadığını hissettirir. İsterseniz o zorluklarla mücadele edin, isterseniz de zorlanmadan mücadele edin. Ama sonuç olarak işin içinde olan mücadele insana yaşadığını hissettirir.