Benim açımdan konuşmanın temel amacı genel olarak ve öncelikle bir sıruna hızlıca çözüm üretmektir. Çümkü hızla çözemediğimiz sorunlarımız bizim başımıza zaman geçtikçe daha biyük dert olabilir. Sonra konuşmak bana zaman kaybı gibi gelir çünkü hemen sorunu çözmeye odaklanırım. Konuşmaktaki ikinci amaç ise benim açımdan bilmediğim yeni şeyler öğrenmektir.

Sonrasındaze yine konuşmak bana zaman kaybı gibi gelir çünkü hemen öğrendiğim şeyleri uygulamaya odaklanırım. Ama bazen eteafıma baktığım zaman konuşmanın insanlar için bambaşka anlamları olduğunu görüyorum. Bu anlamlar ise duygularını paylaşmak ve konuşurken onları yaşamak üzerine kurulu. Bu durum açıkçası bende de var çünkü hepimiz insanız ve duygularımız var. Ben bu duygu alışverişini çok fazla uzatmam.

Ancak pek çok insanın bu duygu alışverişini fazlasıyla uzattığını ve saatlerce konuşabildiklerini görüyorum. Bu durum gerçekten de son derece büyük bir zaman ve enerji kaybı aslında. Onca sorunu derdi saatlerce anlatmak yerine neden bu zamanı ve enerjiyi sorunun kendisini çözmeye adamayalım ki? Ama insanlar çözümden çok paylaşım istiyor gibi ve bu sebeple çok ama çok konuşuyorlar. Gerçekten de yazık doğrusu insanlara. Kendi hayatlarını, saatlerini yani geri alamayacakları zmaanlarını ve anlık enerjilerini boşa harcıyorlar.