Hayatta bir insanın büyümesini sağlayan yegane şeylerden birisi kesinlikle bir insanın bir şeyleri kendisi yapmasıdır. Bu çocukluktan itibaren başlayan bir şeydir. Örneğin küçük bir çocuğun markete gidip bir ekmek alması bile aslında bir şeyleri kendisinin yapması anlamına gelir. İnsan bir şeyleri kendisi yaptıkça büyür. Sorunlarını kendisi çözdükçe büyür.

En önemlisi de sorunlarını çözebilmesidir. Ev ödevleri hatta sınavlar bile bir çocuğun büyürken sorun çözmesi ve sorumluluk alması anlamına gelir. Ancak bazı insanların başına bir şeyleri kendisinin yapması ile ilgili iki tane talihsiz olay gelebilir. Birinci olay bir insanın çocukluğundan itibaren sorun çözmekten kaçan bir yapıda olmasıdır. Bu o insanın büyüdükçe güçsüz kalmasına neden olacaktır. İkinci talihsizlik ise çocuğuna çok düşkün ailelerin çocuklarının tüm sorunlarını çözmesi ve bu durumun çocuğun büyürken bir şeyleri kendisinin yapmasını engellemesidir.

Sırf iyilik yapmak için bile aileler kendi çocuklarının hayatlarını mahvedebilirler. Bir insanın sorun çözerek, mücadele ederek ve belli başlı şeyleri kendisi yaparak büyümesi son derece önemlidir. Bu o insanın büyürken güçlenmesini de sağlar. Ama tam tersi şekilde insan büyürken kendisi bir şeyler yapmazsa bu onu hem ruhen zayıflatır hem de hayata karşı olan tecrübelerini azaltır.