Yokluğun övülmesi. İlginç ama günümüzde sıkça karşılaşabileceğimiz bir durum. Peki yokluk neden övülür diye sorduğumuz zaman ise son derece tuhaf cevaplar da alabiliyoruz. Yani yokluk neden övülür? Yokluğun övülmesinin en önemli sebeplerinden birisi, bir başarıyı yüceltmek için yapılabilir. Çok zor koşullarda ve yokluk anlarında kazanılmış bir başarı, büyük bir başarıdır ve bu başarı övülürken yanında yokluğu da övülür.

Zor şartlarda kazanılmıştır. Peki her zaman böyle mi olur? Yani yokluk sadece başarı anlarında mı övülür? Hayır. Aslında yokluk çok daha saçma durumlarda da övülebilir. Peki nasıl durumlarda övülebilir? İşte şimdi sıra en enteresan noktaya geldi. Yokluk varlığın olamadığı durumlarda da övülmeye başlanabilir. Çünkü insanların varlığı kalmadığı zaman onların elinde övünebilecekleri tek şey yoklukları kalır. İşte insanların elinde sadece yokluk kaldığı zaman, insanlar da tutunabilecekleri bir dal olarak yokluğu görmeye başlarlar.

İnsanların kendilerini iyi hissetmek için yaptığı yegâne davranışlardan birisi, başarılarıyla, kazanımlarıyla, elinde olanlarla kendilerini iyi hissetmek, bunları hatırlamaktır. Ama insanların elinde bu tarz şeyler kalmadığı zaman, geriye sadece yoklukla övünmek kalır. Zor şartlarda, yokluklar içinde yaşayıp, tüm bu zorluklara rağmen belki gururlu, belki onurlu, belki de şerefli durabildiği için övünür insan. Veya hâlâ yıkılmadığı için övünebilir insan. Aslında ortada olan en büyük realite, büyük bir yokluk ve yoksulluğun olduğudur. Ve bu pek çok şeyden daha acıklıdır.