İnsanların yaşadıkları toplumda yalnız kalmak ya da yalnızlığı seçmek biraz zor olsa da insan bakış açısını farklılaştırdıkça ya da başka insanların genelde konuştuğu veya güldüğü veya ağladığı yani hemen hemen her şeyden sıkılmaya başlayınca kaçınılmaz olarak toplumdan kopmaya başlıyor. Toplumdan kopmak aslında bir yanıyla iyi, bir yanıyla da kötü bir şeydir birey için. Toplumdan kopmanın iyi yanı toplumun kalıplaşmış, standartlaşmış ve artık vazgeçilmez haline gelmiş bütün o sapkınlıklarından, bütün o hırslarından, tuhaf adet ve geleneklerinden kopmak anlamına gelir. 

 

Bir insanın kendini bulmasını sağlar. Ancak toplumdan kopmanın kötü yanı ise çok büyük bir yalnızlığın içine düşmek ve bu yalnızlığın içinden artık kolay kolay çıkamayacak olma durumudur. Çünkü bir insan bir kere yalnız kaldı mı ve bunu toplumdan koparak, toplumdan farklılaşarak yaptığı zaman bir daha o toplumun bir parçası haline gelmekte çok zorlanır. Çünkü toplumun göremediği pek çok gerçeği görmüş ve anlamış olur.

Toplumdan korkmak aslında sorgulamayla başlar. Yani insanların neyi, neden yaptığını sorgularsınız ve bir anlam veremediğiniz zaman toplumdan korkmaya başlarsınız. Peki, sorgulama neyle başlar? İnsanı sorgulamaya götüren yegâne şey içsel bir dürtüdür aslında. Bir şeylerin yanlış olduğunu hissettiren bir dürtü. İnsanların yaptıklarıyla uyuşamazsınız. İnsanların toplumun sevdiği şeyleri sevemezsiniz. Nedenini siz de bilmezsiniz ama bir türlü bunu yapamazsınız. Ve sonunda sorgulamaya başlarsınız ama ilk başta kendinizi sorgularsınız. Neden bu toplum gibi değilim acaba diye kendinize sorarsınız. 

 

Sonra kendinize yönelik olan bu sorgulama topluma da yönelmeye başlar. Kendinizi anladıkça aslında toplumu da anlamaya başlarsınız. Çünkü sonuçta hepimiz insanız ve doğamız aynı. Toplumun doğasını ve kendi doğanızı anladığınız zaman yani tek ve gerçek olan insan doğasını anlamaya başladığınız zaman farklılığın sebeplerini anlamak birazcık daha kolaylaşır. Çünkü aynı temelden çıkan iki farklı durum görürsünüz aslında. Sizin hayata bakış açığınız ve toplumun hayata bakış açısı. Her insan özünde aynı doğadan ve temelden çıksa da hayata karşı olan duruşu, bakış açısı ve gelecek planları birbirlerinden farklı olabilir. Toplumu toplum yapan şey ise hem aynı doğaya hem de aynı mentaliteye sahip olmasıdır. Ancak sizi toplumdan koparan şey ise aynı doğaya sahip olmanıza rağmen farklı bir mentalite ve zihin yapısına sahip olmaya başlamanızdır.

Sorguladıkça toplumdan farklılaşırsınız, toplumdan farklılaştıkça ondan koparsınız. Aslında bu çok tuhaf bir durumdur. Çünkü ilk baştaki sorgulama neden toplumdan farklı olduğunuzu anlamak üzerine başlar. Ve bu sorgulamanın sonunda toplumla daha da bütünleşebileceğinizi zannedebilirsiniz. Ama sorguladıkça toplumdan daha da uzaklaşırsınız. Yani toplumu anlamak ve bütünleşmek için yaptığınız şey sizin toplumu anlamanızı sağladıkça ondan kopmanızı da sağlar. Aslında problem sorgulamakta da değildir, sizde de değildir. Aslında problem sadece sizin mentalitenizin toplumdan daha farklı olmaya başlamasıdır. Çünkü inanın bana toplumdaki kimse sorgulayıp, analiz edip, hesap kitap yapıp yaşamıyor. Herkes içinden geldiği gibi yaşıyor. İç güdülerinin sesini dinleyerek yaşıyorlar. Ve siz aslında sorguladığınız için toplumdan kopuyorsunuz. 

 

Ya da en azından toplumdan kopan bireyler böyle toplumdan kopuyor. Yani sorguladıkça iç güdülerinizin de size söylediklerini ve istediklerini sorgulamaya başlıyorsunuz. Bunları yapmamaya başlıyorsunuz ve daha çok kopuyorsunuz. İşte toplumdan kopuş tam olarak sorgulamayla başlar. İnsan önce kendini, sonra toplumu sorgular, en sonunda da sorguladığı toplumdan uzaklaşmaya başlar. Artık o farklı bir kişidir. Sorguladıkça kendini bulmuş ve toplumdan ne kadar farklı olduğunu anlamıştır. Toplumu toplum yapan şey sorgulamayan ve sadece kendine söyleneni yapan ve iç güdüleriyle yaşayan insanların bir arada olmasıdır. Toplumu toplum yapan şey bundan başka bir şey değildir. Bireyler sorguladıkça toplumdan koparlar ve daha çok bireyselleşirler.