İnsan doğasının sahip olduğu en büyük yeteneklerden birisi belki de olumsuz olaylara kılıf uydurmak ve bu olumsuzluğun sebebini kendi üzerlerinden atmaktır. Veyahut da bu olumsuzluğun sebebini olumsuzluğu yaşayan kişinin de üzerinden atmaktır. Buradaki olumsuzluk dediğimiz kavram ise bu olumsuzluğa neden olan, olayın kimden kaynaklandığı problemidir. Örneğin başınıza kötü bir olay geldiğinde bunun suçlusunu aramak isteriz. Ancak bunun suçlusunu asla kendimizde veyahut da kendi içimizde olan insanlardan aramak istemeyiz.

Her zaman dışarıda bulunmak isteriz. İşte burada yaşayan olumsuzluğa bir kılıf uydurma refleksi devreye girer. Akıllı bir insan veya yeterince iladeli bir insan, olumsuzluklara kılıf uydurmak yerine onların gerçekte neden yaşandığını anlamaya çalışır ve problemin kendisinde veya bir başkasında olmasının pek de bir önemi yoktur. Ancak pek çok insan bunu yapabilecek güçte değildir. Bu yüzden de olumsuzluğu başka tarafa yönlendirmeye çalışır.

Bu aslında insanın sürekli olarak aynı hataları tekrar etmesine de sebep olur. Çünkü bir insan bir hatayı kendisi yapıp sonuçlarına kendisi katlanıyorsa, bu o insanın düzeltmesi gereken bir durumdur ve kendine değiştirerek hatayı bir daha tekrarlaması. Ama eğer insan hiçbir hatayı kendisine mahvetmezse ve sürekli olarak kılıf bulmaya devam ederse, günün sonunda aynı hatayı tekrar, tekrar, tekrar ve tekrar yapacaktır.