İnsan beyninin tahammül edemediği bir şey varsa, o da kesinlikle belirsizlik durumlarıdır. Belirsizlik, insan açısından son derece düşündürücü ve başa çıkması zor bir hale gelebilir. Ancak her belirsizlik tabi böyle değildir. Mesela, tehlike durumu oluşturmayan bir konumda bir şeyin belirsizlik yaratması insanlar tarafından çok da düşünülmeyecektir. Ancak söz konusu olan mesele kritik konulara geldiğinde, işte orada insan beyni kesinlikle belirsizliğe tahammül gösteremeyecek bir vaziyettedir. İnsan beyni belirsizliğe kritik anlarda o kadar çok tahammül gösteremez ki, belirsizliği kendi kendine kapatma çabasına girer. Ortada hiçbir bilgi ve veri olmasa bile, o belirsizliği kendi kendine kapatmaya çalışır. 

Bunun en güzel örneklerinden birisi muhtemelen inanç sistemleridir. İnanç sistemleri, insanların gerçekten de hiçbir şey bilmediği, gidip göremeyeceği ve muhtemelen de ilerleyen yüzyıllarda da gidip görme imkanının olmadığı yerler hakkında bir belirsizlik kapatma örneğidir. Bazı inanç sistemleri ölümden sonra cennet ve cehennemi öngörür. Bazı inanç sistemleri ölümden sonra yeniden dirileceğimizi öngörür. Başka inanç sistemleri de başka şeyler söyler. Buradaki mesele ölümden sonra ne olacağını insanlara anlatmaya çalışmaktır. Ama insanların ölümden sonrası hakkında hiçbir fikir olamayacaktır. Gerçek anlamda yani hiçbir insan ölüp sonra tekrar dirilip sizin karşınıza gelip ölümden sonrasını size anlatmamıştır. Veya kimse bunu video kameraya veya ses kayıt cihazına kayıt edememiştir. Elimizde gerçek bir kanıt yoktur. Ve muhtemelen de olamayacaktır. Ama inanç sistemleri bu kanıtsızlık ortamı içerisinde beynin belirsizliğe olan tahammülsüzlüğünden dolayı bir inanç sistemi oluşturarak bu açığı kapatır ve bunu yaparken inanç sistemleri ortaya çıkar ve kullanılır.

Ölümden sonrası insan için kritik bir konudur. İnsanın hayatta kalma içgüdüsüyle doğrudan ilişkili olduğu için beyin buradaki belirsizliğe tahammül gösteremez. Bu ve bunun gibi kritik anlarda insan beyninin boşlukları kapatma eğiliminde olduğunu ve boşlukları kapatmak uğruna, belki de yalanlara bile inandığını görebilirsiniz. Az sayıda insan kendi doğasındaki bu realitenin farkına varıp kendisini yalanlardan kurtarabilir. Ama pek çok insan için bu durum söz konusu değildir. Sonuç olarak insanın kritik belirsizlikleri doğal olarak kapatma eğiliminde olduğunu görebiliyoruz. İnsan beyni gerektiğinde kendisini korumak için kendisine yalanlar söyleyen ve buna inanan bir yapıya da sahip. Maalesef ki böyle bir durum söz konusu. Ama insan doğasının gerçeği böyle.