Kıskançlık, insanlar açısından son derece temel ve eski bir duygudur. Genellikle karşı cinslerin birbirlerine karşı yaptığını görebiliriz. Ancak kıskançlık aslında son derece de tehlikeli bir duygudur. O kadar tehlikelidir ki bir insana her türlü yalanı söyletebilir, bir insana her türlü kötülüğü yaptırtabilir, bir insanı son derece rezil durumlara sokabilir kıskançlık. Kıskançlığın kurbanı ise sadece o kıskançlığı gösteren kişi olmaz. Kıskançlığın kurbanı o kıskanç insanın çevresindeki herkes olur.

Kıskanç insan kıskandığını da kurban eder, kıskandığı insanın çevresinde ona yakın olan diğer insanları da kurban eder, kıskanan insanın kendisini de kurban eder. Kıskançlık genellikle akıl dışı durumlarda başlayan bir duygudur. Aklı başında bir insan, içinde bulunduğu koşul ve şartlara baktığında aslında pek fazla bir şeyi kıskanmaması gerektiğini anlayabilir. Çünkü insan kendisine soruyu sorduğunda zaten kıskançlığın çok da yoğun yaşanmasına gerek olmayan bir duygu olduğunu anlar.

Bu insan niye benim yanımda şu anda? Başkasının yanında olabilirdi ama benim yanımda. Eğer benim yanımdaysa şu anda bunca insan varken demek ki o kadar da kıskanılacak bir durum yok. Eğer benim yanımda olmak istemeseydi zaten benim yanımda olmazdı şeklinde bir düşünceyle aslında kıskançlığın boş bir duygu olduğu da ortaya çıkabilir.