Çok eskilerden kalma bir masal vardır. Bu masala göre, aynaların daha yapılmadığı bir dönemde, antik çağlarda, bir karakter, suda ilk kez kendi yansımasını görür. Ve bu yansımayı gördükten sonra da, kendisine aşık olur. Yemeden içmeden kesilir. Ve en sonunda, merkeze koyduğu şey olan kendisinin onu öldürdüğünü görebiliriz.

 

İnsanın kendini merkeze koyması hayatta yapılabilecek en büyük hatalardan bir tanesidir. Hiç kimse kendini merkeze koyma hatasına düşmemelidir. Buradaki merkeze koymaktan kastettiğim ise davranışsal olarak şuna benzemektedir. Kendisini sürekli haklı gören ve dünyanın kendisine uyum sağlaması gerektiğini düşünen insanlar, benim sözünü ettiğim insanlardır. Ya da sürekli olarak olaylara kendi bakış açısıyla bakan ve bu bakış açısına göre işine geldiği gibi olayları yorumlayan kişi gene kendini merkeze alarak bir sonuç çıkarmıştır.

İnsan, her zaman için kolayca doldurulabilen bir varlıktır. Yani, olaya şu açıdan bakabiliriz. Aslında, içinde yaşadığımız sistemde veya insanların kurduğu medeniyette diyelim, sizin kıymetinizi sağlayan şey, aslında ne kadar vasıflı olduğunuzla ilgili. Vasıflarınız sizi eşsiz yapar. Ancak pek çok insan, daha bu gerçeğin bile farkına varamadan, kendisini hayatın merkezine koymaya başlar ve yeri kolayca doldurulabilecek birisi olduğu için de ne olacak, büyük kayıplar yaşar. O gider, bir başkası onun yerine gelir.

 

Kendini merkeze koyan insanların yaptığı diğer bir hatadan söz etmek gerekirse, bu hata ise kendilerini oldukça yükseğe koymalardır. Çünkü bir insan kendini çok yükseklere çıkarırsa, oradan düştüğünde psikolojisi paramparça olabilir. Bunu şöyle düşünün. Bir cismi birkaç santim yüksekten mi atarsanız paramparça olur, yoksa metrelerce yüksekten atarsanız mı paramparça olur? İşte insan psikolojisi de böyledir. İnsan kendini hak etmediği, olmadığı bir noktaya çıkarırsa ve o noktada olmadığıyla en sonunda hayat tarafından yüzleştirildiğinde aşağı doğru düşecek ve psikolojisi paramparça olacaktır.

Bir insanın toplumdaki gerçek değeri nedir diye düşünecek olursak ise, karşımıza hiç beklemediğimiz sonuçlar çıkabilir. Ama bu değer konusu başka bir yazının konusu olabilir. Eğer dönüp sonuca bakarsak ise, karşımıza çıkan sonuçta şöyle bir durum söz konusu olacaktır. Evet, bir insan kendini kendi gözünde merkeze koyabilir ve gerçekte de kendisini merkezde zannedebilir. Ama aslında olan bu değildir ve kendini merkeze koyan bir insan bu sebepten dolayı er ya da geç o merkezde olmadığıyla yüzleşecektir ve kendisi için son derece zor bir psikolojik duruma maruz kalacaktır.