Günümüz dünyasında insanların davranışlarına baktığımız zaman en büyük içgüdülerden birisi olan üremeye karşı büyük bir geri çekilmede olduklarını görebiliriz. Yani insanlar enteresan bir şekilde üremeyi bıraktılar ve nüfus azalmaya başladı. Peki bu neden oluyor olabilir? Bir insan neden en temel içgüdülerinden vazgeçer? İnsanın zaten iki tane temel içgüdüsü vardır. Biri hayatta kalmak, diğeri üremek. İnsanlar çoğalmaktan, üremekten vazgeçmeye başladılar. Peki bunun en büyük sebepleri acaba ne olabilir? Neden böyle oldu? Bunun sebeplerini bireyden bireye ayrıca inceleme şansımız pek fazla gözükmüyor. Ama insanların genel olarak yaptıklarından bir tahminde bulunursak en büyük sebeplerden birisi muhtemelen değişen zihniyet ve aile kurmanın artık bir kenara atılması oluyor.

Yani insanlar eski geleneksel zihniyetlerinden, modern zihniyetlere geçtikçe ve aile kurumundan uzaklaştıkça doğal olarak çocuk da yapmıyorlar. Çocuk yapıp aile saadetine kavuşmanın yerini hayat boyu gezip eğlenmeye dayanan bir yaşam tarzı almış durumda. Tabi bu çok gerçekçi bir yaşam tarzı değil çünkü bir insan hayat boyu gezip eğlenemez. Bir insan hayatının belli dönemlerinde bunu yapabilir, daha da fazla yapamaz. Ne enerjisi ne de maddi durumu buna izin vermez. İnsan ayrıca yaşlandıkça sosyal ortam içindeki değerini ve çekiciliğini de kaybettiği için ister istemez daha da yalnızlaşan bir hale bürünecektir. Bu durum göz önüne alındığı zaman bu yolun sonu pek beklendiği gibi çıkmayacak olsa da yine de insanlar aile kurumuna yönelmek yerine hayatlarını yaşamayı seçmiş durumdalar. Bir zihniyet aslında insanın temel üçgüdüsüne karşı gelmesine sebep oldu. Peki insanların bu temel üçgüdüye karşı gelmesini tetikleyen bu zihniyeti seçmemize sebep olan şeyler neler olabilir?

Bu durumun en önemli sebeplerinden birisi psikolojik açıdan bakarsa kesinlikle bireyler arası güvensizlik. Yani insanlar bugün birlikte gezip eğlenip kısa vadeli ilişkiler kuracak kadar birbirlerine güveniyorlar ama uzun vadeli ilişkiler kurup aile kuracak kadar birbirlerine güvenmiyorlar. Ve bu güvensizlik ortamı insanların aile kurmasını ve haliyle çocuk yapmasını engelliyor ve bu modern zihniyete onları yönlendiriyor. İnsanları bu modernizm ve hayat boyu gezip eğlenme zihniyetine yönlendiren ikinci temel nokta ise ekonomik aslında, hayat pahalılığı. Peki bu hayat pahalılığı tam olarak nasıl bir hayat pahalılığı? Aslında insanın en temel ihtiyaçlarından olan barınmaya ve bazı yerlerde beslenmeye bile ulaşmasını zorlaştıracak bir hayat pahalılığı. İşte bu iki türlü hayat pahalılığı bir araya geldiği zaman yani temel ihtiyaçlara insanlar ulaşmakta zorlandıkları zaman doğal olarak insanlar daha da temel bir içgüdüleri olan hayatta kalmaya yönelip kendi başlarının çaresine bakmak adına aile kurmamayı tercih ediyorlar. Bir birey aslında evlense bir eve iki kişi bakar ve o ev daha rahat ekonomik olarak dönebilir tabii ama buradaki güvensizlik ortamı bunu engelliyor. Evlenmek bile artık çok pahalı bir şey olduğu için iyice zorlaşmış vaziyette. Güvensizlik ortamı ve ekonomik şartların zorluğu insanların evlenmesini veya üremesini zorlaştırıyor. Bir diğer psikolojik faktör ise bu çok önemli, insanların birbirini beğenmemesi ve eş olarak görmemesi aslında. Bu çok enteresan bir durum ama yaşanıyor. İnsanlar birbirlerini beğenmiyorlar. Bu güvensizlikle ilgili bir şey değil. Bu yanındaki veya karşısındaki insanı aile kurmaya layık olarak görmemekle ilgili. Bu da aslında en önemli psikolojik faktörlerden birisi. Sonuca baktığımız zaman üç tane çarpıcı sonuçla karşılaşıyoruz. Bir güvensizlik, iki beğenmemek, insanları beğenmemek ve üç ekonomik sebepler. Bu üç temel sebep insanların aile kurup çoğalmak yerine hayat boyu gezip eğlenmeye doğru kendilerini yönlendirmelerine sebep oluyor. Ve insan kendi temel işgüdüsü olan üremeye yönelmiyor.