İnsan büyüdükçe, geçmişinden kalan bazı şeyler, kaçınılmaz olarak onun aklına gelmeye başlayacaktır. Bu, iyi anılar veya kötü anılar olabilir. Bu, geçmişte yaptığımız şeyler veya yapamadığımız şeyler olabilir. Geçmişte kaçırdığımız fırsatlar veya kaçırmadığımız fırsatlar olabilir. Başarılarımız ya da başarısızlıklarımız olabilir. Yani, geçmişle ilgili pek çok şey insanın aklına kaçınılmaz olarak gelecektir. Zaman zaman sizi yoklayacaktır. Geçmişten gelen esintiler, bazıları çok soğuk olacaktır. Geçmişte kaçırdığımız tüm fırsatlar, acaba yapsaydım ne olur diye sorduğumuz pek çok şey, aslında soğuk birer rüzgar gibi bizi içimizi soğutacaktır. 

Acaba yapsaydım ne olur diye sorduğumuz pek çok şey, bir insan bu soruyu kendine çok fazla soruyorsa, hayatta kaçırdığı bazı şeyler var demektir. İnsan doğasının en kötü yanlarından birisi, ulaşamadığı hazlığın arzu olarak kalmaya devam edip, insanın içini kemirmeye, belki de hayatı boyunca devam edecek olmasıdır. Ne yazık ki, insan doğasının bu yanı, onun geçmişte kaçırdığı fırsatları veya ulaşamadığı hazları, soğuk bir rüzgar gibi sürekli aklına getirecektir.

İşin kötüsü, geçmişteki o anlara veya insanlara ulaşabilmenin de artık bir yolu kalmamıştır. Sizi hayat boyu rahatsız edecek, hayat boyu düşünmenizi sağlayacak bir durum veya durumlar bütün ortaya çıkmıştır. Bunu telafi etmeyen bir yolu var mıdır? Aslında insan doğasına baktığımız zaman pek de yok gibi duruyor. Böyle bir durumda insanın kendini avutabileceği tek şey en azından kötü bir şey yapmamış olduğu gerçeği olacaktır. Yani bir şey yapmadığı için, içinde soğuk rüzgarlar esen bir insan aslında ne kendisi için iyi ne de kendisi için kötü bir şey yapmıştır. Ve geri dönülmez bir hata yapmamıştır. Tek avuntusu bu olacaktır. Ama o yapmadığı şeyler hayatı boyunca insanın içini kemirecektir. Ulaşılamayan her türlü has, aklımızın bir köşesinde Arzu olarak her zaman olacaktır. Arzular ise zamanla gerçekçi olmayan hayallere dönüşecektir. Bazı insanlar böyle durumlarda özellikle iradeleri kırıldığı zaman inanılmaz değişimler geçirebiliyorlar. Hatta sapkınlaşabiliyorlar bile. Bazıları ise kendini tutuyor, güçlü durabiliyor. Yine son noktada ise görüyoruz ki insanın içindeki o açlık aslında bir türlü kapanmıyor. Galiba bazı şeyler yaşanması gerektiği zaman yaşansa daha iyi olabilirdi.