Günlük hayatımızda içinde bulunduğumuz koşuşturmacaya bir baktığımız zaman aslında hiç durup düşünebiliyor muyuz diye kendimize bir sorduğumuzda burada verebileceğimiz cevap aslında hayır olacak. Evet, düşünemiyoruz. Durup düşünemediğimiz zaman ise aslında çok enteresan bir etki ile karşılaşıyoruz. O etki ise yavaş yavaş kendi hayatımızın içinde kaybolmaya başlamamız. Ne yaptığımızı, niye yaptığımızı, tam olarak nerede kaldığımızı unutmaya başlıyoruz. Çok çalışmanın veya çalışmanın aksine düşünecek zaman bulamamanın veya düşünmeye zaman ayırmamanın en enteresan ve en ciddi etkisi aslında bu. 

Kendi hayatımız içinde kendimizi kaybetmeye başlıyoruz. Bir şeyler yapıyoruz ama neyi neden yaptığımızı unutmaya başlıyoruz. Bir şeyler söylüyoruz ama neden söylüyoruz, bilmiyoruz. Bir yerlere koşturuyoruz ama neden koşturduğumuzu bilmiyoruz artık. Sadece yapmamız gerektiği için yapıyoruz. Bu yüzden durup düşünmek aslında son derece önemli bir etkinliktir. Durup düşüneceğiz ki nerede kaldığımızı, ne yaptığımızı hatırlamaya başlayacağız. 

Ancak durup düşünecek zamanımız olmayabilir. Hatta zamanı geçelim, durup düşünecek zamanımız olsa bile, böyle bir psikoloji içinde olamayabiliriz. Kafamıza sürekli bir şeyler takılıyor olabilir. Belki geçmişten kalan bir insan, belki geçmişten kalan bir olay, belki o gün içerisinde yaşadığımız bir olay. Durup düşünmek aslında insanın kendisini durup düşünmesiyle ilgili bir şeydir. Birisi size ne demiş, size ne yapmış, ne konuşmuşsunuz. Bunlar değildir. İnsanın önce kendisini durup düşünmesi gerekir. Kendisiyle konuşabilmesi gerekir. Bu, insanı kendisine getirecek bir etkinlik olacaktır. Durup düşünmek ve bu konuda anlar yaratmak aslında böyle bir şeydir. İnsanlar durup düşündüklerini zannedebiliyorlar. Ama yaptıkları tek şey, kendi duygusal boşlukları içinde sürüklenmek. O duyguların nereden geldiğinin bile farkında değiller. İçgüdülerinin onlara verdiği yansımaların etrafında dönüp duruyorlar. Ve kendilerine bakıp kendilerini düşünemiyorlar bile. Ve böylece hayatın içinde yine kaybolmuş oluyorlar. Bu kaybolma halinden çıkamıyorlar. Durup düşünme anları insanı bu kaybolma halinden çıkarır işte. Çok önemlidir.