Çaresizliğin bir yüzü insanlar açısından son derece acizce bir durum olarak değerlendirilebilir. Çaresiz bir duruma düşen birisi aslında acizdir de. Çünkü, çaresizlik anı aslında birinin hiçbir şeyinin kalmaması sebebiyle düştüğü bir durumdur. Hiçbir seçeneği yoktur. Çaresi olan bir insanın asla düşemeyeceği bir durumdur çaresizlik. Kaybedecek hiçbir şeyin kalmadığı, verebilecek hiçbir şeyin kalmadığı, insanın kendi canından başka kaybedecek hiçbir şeyin kalmadığı bir andır çaresizlik anı.

Ve bu çaresizlik anlarında aslında insanın aciziyetiyle birlikte bir yüzü daha ortaya çıkar. O yüzü ise hayatı boyunca keşfetmediği bir potansiyelidir belki de. Çaresizlik anları, yani kaçacak başka hiçbir yerin kalmadığı, köşeye sıkışmışlığın yaşandığı o anda, eğer ki bireyler savaşma yoluna tercih ederlerse, çünkü kaçacak bir yer kalmamıştır ve kaybedecek bir şey de kalmamıştır çaresizlik anında, o zaman bireyler hiç keşfetmedikleri potansiyellerini keşfetmeye başlarlar. Çaresizliğin diğer yüzü ise aslında bir insanın kendi potansiyelinin en yüksek noktasına ulaşabileceği an olmasıdır. 

Evet, çaresizliğin diğer yüzü aslında bireyinin büyük gücünü ortaya çıkarabileceği bir zaman bilimidir, bir süreçtir. Burada bireyin ya yok olacak ya da varlığına devam etmek adına bütün gücünü harcayacaktır. Ve bütün gücünü harcayan birey aslında kendisinin de farkına varacağı için, o süreçten eğer sağ çıkabilirse veya tek parça halinde çıkabilirse, etkisinden çok daha farklı ve çok daha güçlü olacaktır. Bu da çaresizliğin diğer yüzüdür.