İnsanı tüketen veya onu yıldıran şey aslında ne duyduğu öfkedir ne de buna benzer başka bir duygudur. Aslında öfke dediğimiz şey insanı tüketmek yerine onu daha da fazla hırslandırarak ona bir motivasyon kazandırabilir. Aslında insanı tüketen şey öfke değil, bıkmaktır. Evet, insan bir şeylerden sıkıldığı zaman, bıktığı zaman tükenmeye başlar. Peki bu bıkma hali nereden başlayabilir? Aslında bu bir birikimin sonucudur. Bazen yılların getirdiği bir birikimdir. 

Bazense günlerin bile getirdiği bir birikim olabilir. Bu kişiden kişiye değişir. İradeli insanlar daha dayanıklıdır tabi. Daha zor bıkarlar. Ama iradesi düşük olan insanlar daha çabuk bıkacaktır. Ve bu bıkma hali dediğimiz şey insanı tüketen, insanı bir şeylerden soğutan ve insanın enerjisini alan yegane şeydir. Peki bıkma halinin bir çözümü var mıdır? Tabi ki de vardır. O çözüm ise her şeyden uzaklaşmaktır bir süre. Ama bu uzaklaşma öyle insanın zannettiği gibi tatile gidip gidip eğlenme şeklinde yapılmamalıdır.

İnsanı bıkma halinden kurtaracak yegane şey aslında durup biraz her şeyden uzaklaştığı yalnız kalabildiği bir yerde olmasıdır. Çok pahalı otellere çok lüks yerlere gerek yoktur. Sadece belli bir süre insanın bir şeylerden uzaklaşması gerekir. Bu yeterli olacaktır. Çünkü bıkma hali dediğimiz şey eğer kafayı dinlendirmek yerine başka türlü aktivitelere harcarsa işte o zaman insan kendini toparlayamadan geri dönecektir. İnsanın kendini toparlaması için bıkma halinden kurtulabilmesi için sakin ve dingin bir ortamda enerji toplayıp geri dönmesi gerekecektir. Tabii her zaman insan bunu yapamayabilir. Ama fırsatını bulduğunda yapması gerekir.