Acının insanlar için nasıl bir şey olduğunu sorduğumuz zaman iki tür acıyla karşılaşabiliriz. Bunlardan birisi doğadaki diğer canlılarınla bulunan fiziksel acıdır. Fiziksel acı aslında dışarıda yaşanan ve bizim fiziksel durumumuzu etkileyen herhangi bir olayın içimizdeki bir yansıması, hissiyatı olarak düşünebiliriz. Doğadaki tüm canlılarda ve insanlarda fiziksel acıya karşı bir tepki vardır. En azından sinir sistemi gelişmiş veya duyu organları gelişmiş olan tüm canlılarda bu vardır diyebiliriz. Bir de insanın içinde hissettiği ama fiziksel olaylar dışında yaşanan durumlardan kaynaklanan acı vardır. Bu acıya da daha anlaşılır bir isim koyarsak psikolojik acı diyebiliriz. Psikolojik acı doğadaki başka canlılarda görebileceğimiz bir acı olmakla birlikte insanda çok daha karmaşık bir yapı halinde ortaya çıkar. 

Tıpkı diğer tüm duyguların insanda çok daha karmaşık bir şekilde ortaya çıkması gibi. Ve acının insancıl tarifini de aslında bu karmaşa üzerinden yapabiliriz. En azından psikolojik acının insancıl tarifini bu şekilde yapabiliriz. Psikolojik acı dediğimiz zaman karşımıza çıkan yegane unsur aslında bir insanın hayata karşı olan bakış açısıyla ilgilidir. Yani psikolojik acı dediğimiz zaman aslında hayatımızda algıladığımız veya odamızı verdiğimiz kavramlardaki ani ve istemediğimiz yönde olan değişimlerin sonucu olarak yaşadığımız acı diyebiliriz. Psikolojik acı kişiden kişiye farklılık gösterecektir. Friksel acı gibi değildir. Yani bir insanı alıp onun yüzüne sertçe vursanız bu her insanda acı yaratacaktır. Ama bir insanın babasını alıp onu öldürürseniz örneğin veya annesini alıp öldürürseniz bu her insanda acı yaratmayabilir. Çünkü her insanın anne ve baba kavramına karşı bakışında farklılık olabilir. Babasını veya annesini daha önce hiç görmemiş veya hiç tanışmamış bir insan için böyle bir insanın kaybı acı vermeyebilir. Psikolojik acı insan açısından son derece bakış açısına bağlı ve değişken bir konudur bu yüzden.

Aslında, fiziksel acı için bunu söyleyemesek de, psikolojik acı için şunu söyleyebiliriz. Eğer hayattaki bakış açımızı değiştirirsek, bize psikolojik acıdan acı veren pek çok acıyı kontrol altına almamız mümkün olabilir. Bu değişim kısmı aslında doğada insanlığa özgü diyebileceğimiz bir değişimdir. Çünkü bir hayvanın kendi farkındalığına sahip olup da kendi bakış açısını değiştirmesini bekleyemezsiniz. Ama bir insan kendi farkındalığına sahip olup kendi bakış açısını değiştirebilir. Böylece bir insan için onu acı veren her neyse ondan kurtulmasını da sağlayabilirsiniz. Psikolojik açıdan en azından bu mümkün. Yani acı dediğimiz kavram insan açısından belli bir noktaya kadar fiziksel olmadığı sürece kontrol edilebilir bir kavramdır. Fiziksel acının kontrolü mümkün mü diye sorarsak, psikolojik acı kadar mümkün olmayabilir. Çünkü psikolojik acılar bizim hayata olan bakış açımıza göre bizim içinizde yaşanan olayların bir sonucu olarak hissettiğimiz bir acı olurken, fiziksel acılar bizim kontrolümüz dışında gelişen bir dünyanın bizim vücudumuza olan yansımasıyla hissettiğimiz bir acıdır. Yani bizim kontrolümüz dışında gelişebilir. Bu yüzden psikolojik acı kontrol altına alınabilirken, fiziksel acı alınamayabilir.