Emekli olmak ya da emekli olunca rahat bir yaşam sürmek bir insanın hayattaki en doğal hakkıdır aslında. Onca yıl çalıştıktan sonra ve yaşadığı toplum için iyi veya kötü bir değer ürettikten sonra dinlenmek ve sırayı yeni gelenlere devretmek en doğal hakkıdır. Ama günümüzde emeklilik sisteminin geldiği nokta ve gelecekte gideceği nokta ne yazık ki insanların bu en doğal hakkını onların elinden almaktadır.

 

Emeklilik sistemini çöküşe götüren en temel sebeplerden birisi, genç nüfusla yaşlı nüfus arasındaki orantının gittikçe bozulması. Günümüzde nüfus artış hızında olağanüstü bir düşüş yaşanmaktadır ve bu düşüş gelecekte ise genç insan başına düşen yaşlı insan sayısının hızla artmasına sebep olacaktır. Bu bozulma ise bizleri çok daha trajik bir noktaya sürüklemektedir. O trajik nokta ise emeklilere eskisi kadar iyi bakılamayacağı ve iyi bakılamadığı için de aslında en sonunda emeklilik sisteminin çökeceği anlamına gelmektedir. Bugün emekli ücretlerinin gittikçe düştüğünü veyahut da emekli olma yaşının gittikçe arttığını görmekteyiz. 

Bu en gelişmiş ülkelerde de böyle oluyor, gelişmemiş ülkelerde de böyle oluyor. Ve bu durumun emekliler açısından çok daha trajik noktalara gideceğini ne yazık ki gelecekte göreceğiz. Gelecekte emeklilik sistemi çökecek çünkü bugünkü azalan nüfus, ileride kendisine bakacak yeni nüfusu doğuramayacak. Bugün hızla azalan nüfus, ileride kendisine bakacak hiç bir genci bulamayacak. Nüfus azalmasına baktığımız zaman ise aslında 2000'li yılların sonrasında düşüşün önemli ölçüde başladığını söyleyebiliriz. Yani yaşlandığı zaman en çok zorluğu yaşayacak olan kesim genel olarak 90'lardan sonra doğmuş olan kesim olacaktır. 

 

Çünkü 90'lardan sonra doğmuş olan kesim yaşlandığında kendisine bakacak olan genç nesli yeterince dinamik ve çok sayıda bulamayacak. Belki de 90'larda doğan insanlar yaşlandığı zaman 4 veya 5 yaşlı insan başına bir tane genç insan düşecek. Yani 5 yaşlının yükü bir gencin sırtında olacak ve bu gerçekten de büyük bir trajedi aslında. Bu durum sadece yaşlılar açısından değil, genç nüfus açısından da büyük bir trajedi olacak. Çünkü bir düşünsenize, siz 90'lı yıllardan sonra doğan ve 90'lı yılların neslinden sonraki jenerasyonsunuz. Veya bir değil iki sonraki jenerasyonsunuz. 

Ama sizin sırtınızda beş tane daha insanın yükü binmiş olacak. Bu gerçekten de sadece emekliler açısından değil, aynı zamanda emeklilere bakmak zorunda olan veya bir şekilde onların yükünü sırtına almak zorunda olan o dönemin genç nüfusunun da büyük bir trajedisi olacaktır. Kaynaklar belki yeterli olacak ama o kaynakları başka insanlara dağıtmak, ulaştırmak, üretimi yapmak gerçekten de çok büyük zorluklarla karşılaşacak insanlık ve bu zorluklar devletleri büyük bir çıkmaza sürükleyecek.

Peki bu gidişata bir umut ışığı var mı? Tabii ki de var. Tek bir yol var. O da robotik teknolojilerinin gelişmesiyle insan gücünün yerini yavaş yavaş robotların alması olacak. 

 

Robot işçiler, gelecekte gençlerin yapması gereken pek çok işi bu robot işçilerin yapması halinde bir yaşlı insana bakması gereken daha fazla insan olmasa da en azından iş gücü olacağı anlamına gelecek ve bu iş gücü hem emeklilik sistemini çöküşten kurtarabilir hem de o dönemin genç nüfusunun rahatlamasını sağlayabilir. Azalan nüfus ve çökmeye doğru giden emeklilik sisteminin tek kurtuluşu robot işçiler, robotik teknolojiler gibi gözüküyor. Ancak bu teknolojilere ulaşılıp ulaşılamayacağı veya ulaşılabilse bile bir insan kadar iyi iş yapıp yapamayacağı büyük bir soru işareti. Gelecekte emeklilik sistemini çok kritik ve zorlu günler bekliyor ve bu zorlu günleri aşmanın tek yolu da bilim ve teknoloji olarak gözüküyor. Bakalım bilim ve teknoloji emeklilik sistemini çöküşten ve devletleri büyük bir yükten kurtarabilecek mi? Aynı zamanda genç nüfusu büyük bir baskı ve stresten kurtarabilecek mi?