Fırsatçılığın insanlar için sonuna baktığımız zaman herkesin kaybeden taraf olduğunu görebiliriz. Tabi fırsatçılığın herkese kaybettirdiği durumlar genellikle fırsatçılığı yapacak durumların uzun sürdüğü zamanlardır. Peki bu tam olarak nasıl olmaktadır? Kısa bir örnekle anlatalım. Diyelim ki bir sebepten dolayı bir yerde ürünler pahalılaşmaya başladı. Bu durumda fiyat artışlarından kötü etkilenecek olan ilk taraf hem geliri az olan hem de tüketim yapan taraftır. Bu taraf fiyat artışlarından kötü etkilenirken fiyatları artıran üretici veyahut da satıcı taraf bu durumdan iyi etkilenmiştir. Fiyatlar artmaya devam ettikçe zamanla fiyat artışlarından etkilenen kişi sayısı artar.

Fiyat artışlarına etkilenen kişi sayısı arttıkça da karşımıza çıkan tabloda satıcılar hala ürünlerini satmaya devam ediyorlardır ve ellerindeki stok bitene kadar fiyatları arttıra arttıra ürünleri satmaya devam ederler. Ancak sonunda tüketimin de azaldığı bir noktaya doğru gelinir. Tüketim azaldıkça artık talep de azalmaya başlar. Talep azaldıkça üretim de azalmaya başlar. Üretilen bir şey olmadıkça satacak bir şey de olmamaya başlar ve en sonunda geldiğimiz noktada herkesin kaybetmeye başladığını görürüz.

Tabi burada kayıp temel ihtiyaçları karşılayan satıcılar için geçerli olmaz. Yani bir gıda satıcısı asla kaybetmez böyle bir durumda çünkü insanlar yemek yemek zorunda. Ya da bir güvenlik sorumlusu bir asker diyelim. Şartlar ne kadar pahalılaşırsa pahalılaşsın asla kaybetmez. Silah sektörü asla kaybetmez. Ama temel olmayan tüm sektörlerde bir çöküş bir kayıp görürüz. İşte bu yüzden fırsatçılık sonunda herkese kaybettirir.