Mor ışınların enerjisi, kırmızı ışın­lardan daha büyük... Kırmızı ışık dalgaları, görünen en uzun dalgalar; mor ışığın dalgalan ise en kısa dal­galar olarak biliniyor. Buna karşılık, kırmızı ışığın dalgalarının frekansı düşük, mor ışığınki de yüksek... Ya­ni, cismin sıcaklığı arttıkça yaydığı ışığın tayfı mora kayıyor, azaldıkça da kırmızıya... (Wien yasası) Bu du­rumdaki ışınlar değişik tayflar veri­yor. Tayf analizinin esasları da "Kirchoff Yasaları" denilen, üç sı­nıfa ayrılan tayf yasalarıyla belirleni­yor; "Sürekli tayf”, "Parlak çizgi tayfı" ve "Karanlık çizgi tayfı"...

Prof. Demircan, daha özlü bir an­latımla, tayf üzerindeki parlak çizgi­lere "salma çizgileri", karanlık çiz­gilere de "soğurma çizgileri" denil­diğini açıklıyor. "Bu çizgilerin olu­şumu ise, atomların etrafındaki elektron kabuklarının enerji değiştir­mesi sonunda yerlerini değiştirme­sinden kaynaklanıyor. Örnek olarak, bir hidrojen atomunu (H) alalım... Bu hidrojen atomunun üzerine enerji düşerse (ısıtılırsa), bu durum önce­likle eletronları hareket ettiriyor. Elektron enerji aldığından, bulundu­ğu kararlı yörüngeden bir üst yörün­geye geçiyor. Bu enerji ortadan kalk­tığında ise, aynı elektron aksine, bu üst seviyeden tekrar eski durumuna geçiyor. Fakat, elektron üst seviye­den eski düzeyine geçerken, önceden aldığı enerjiyi yaymak zorunda... Ya­ni, bu enerjiyi açığa çıkartması ge­rek...

İşte açığa çıkan bu enerji, tayf üzerinde bir çizgi oluşturuyor. Tabii, tek atom için bu çizgi oluşmuyor. Aynı elementin milyarlarca atomu hep birden aynı şekilde ve kendileri­ne özgü davrandıkları için, tayf üze­rinde belli bir yerde ve belli bir çizgi oluşuyor. Aynca, bu çizginin oluş­ması ortamdaki sıcaklığa, basınca ve kimyasal yoğunluğa bağlı..."