Bir maddenin akması için, her şeyden önce kesinlikle sıvı halinde olması ya da sıvıya dönüşmesi gerek... Bir maddenin sıvıya dönüşmesi ise, moleküllerinin deforme olacak du­ruma gelmesine bağlı... Katı mad­delerin akması diye bir şey söz ko­nusu değil; çünkü, onları oluşturan moleküller birbirine sıkıca yapışık... Bu nedenle de biçimleri değişmez bir nitelik kazanmıştır. Ne var ki, bu durum gerçeği tam anlamıyla yansıtmıyor. Örneğin; reçel damlaya damlaya akarken, krema bir türlü akmıyor... Bu ör­nek de, temel bir fizik sorununu tüm çıplaklığıyla sergiliyor: Neden bazı maddeler akıyor da diğerleri akmıyor?

Aslında krema da akıyor... Çün­kü bir katı madde değil... Ancak, yapışkanlığı reçele oranla çok da­ha güçtü olduğu için, yani mole­küllerinin arasındaki bağlar daha yoğun olduğu için reçele oranla daha uzun zaman içinde akıyor. Bu noktadan hareket ederek şu fi­zik kuralı genelleştiriliyor:

Volkanlardan yükselen ve gaz ile kül karışımından oluşan "kızgın bulutlar” saatte 400 km’yi bulan bir hızla akabiliyorlar. 10 metre yükseklikten düşen çağlayanlardan suyun alış hızı ise saatte 36 kilometreyi bulabiliyor. Vadilerin derinliklerine doğru ilerleyen buzul kitlelerinin akış hızı ise yılda sadece birkaç santimetre... Bu da buzulların yapışkanlı yüzdelerinin çok ama çok yükse olduğunun bir göstergesi...