1940 ve 1950'lerin ka­bare dünyasında Alice ve Helen Kessler gibi ikizler de baştacı edildi­ler. Antropologlar, ikizlerin diğer in­sanlarda yarattıkları korkuya mantık­lı açıklamalar getirmeye çalıştılar: Hayvanlarda olduğunun tersine, ön­celeri insan bebeklerini büyütmek son derece yoğun ve uzun süreli bir çaba gerektiriyordu. Günümüzde bi­le, teknolojinin sağladığı bütün ko­laylıklara rağmen, ikiz bebekler anne ile babanın bütün ekonomik ve duy­gusal potansiyelini eritebiliyorlar. Belki de yerleşikliğe henüz geçme­yen toplumlarda ikiz bebeklerin doğumu, başa gelebilecek en bü­yük felaket olarak görülüyordu ve bu yaklaşımın izleri, ikizlerden duyulan korkuyu besledi.

John Lash, "Twins and the Double" (İkizler ve Çift) adlı kitabında, ikizlerin bize, "hayatımızdaki ikilik ilkesini temsil ettik­leri" için ilginç geldiklerim söylüyor. Gözler, kulaklar, eller ve ayaklar hep çift ve duygusal dünyamızı da ikili kavramlarla açıklamaya çalışıyoruz: İçe dönük-dışa dönük, mutlu-üzgün, iyi-kötü, erkek-dişi, ruh-beden, çalış­kan-tembel vb. hep bu tür ikilikler... John Lash, ayrıca ilkel toplumların ikizlerde kutsal bir öğe bulduklarını da savunuyor. İkizlerde beliren ikilik kavramı, hem iyileştiren hem de yo­keden tanrılarla özdeşleştirilmişe benziyor. Batı Afrika'daki Togolular, ikizleri, en büyük tanrıları olan Ohoho'nurı güçlü temsilcileri olarak görüyorlar. Ohoho'nun da kutsal olduğu düşünü­lürse, Togolular'ın ikizlere bakış açı­sının ne olduğunu tahmin etmek zor değil. Sibirya kıyısındaki Sahalin adalarının yerli halkı da ikizlerin, kurnaz bir büyücünün çocukları ol­duğunu ve onlara dikkatle yaklaşıl­ması gerektiğini düşünüyorlar.