Yaşlılar ve sakatlar gruptan eleniyor, cephanelikte ve terzihanede görevlendiriliyorlardı. Sağlamların önce saçları kökünden kesiliyor, daha sonra tek tip elbise giydiriliyordu. Bu elbise, ayaklar zincirli olduğu için baş tarafından giyilen genişçe bir şalvardan, kırmızı bir kazaktan ve boneden oluşuyordu. Kadırgada ise tam bir izdiham söz konusuydu... 260 kürek mahkumu, 45 metre uzunluğunda ve 9 metre genişliğinde bir alana tıkış tıkış yerleştiriliyor, gece ve gündüz aynı sıranın üstünde yaşıyorlardı.

 

Uyumak gibi bir lüksleri de yoktu. Yarım metrekarelik bir alanda, başlarını küreğe dayayarak uyumaya zorlanıyorlardı. Bulundukları yerde rutubet ve bit salgını korkunç düzeydeydi. Nitekim istatistiklere göre, her iki kürek mahkûmundan biri kürek başında ölüyordu. Bu ölümlerin üçte ikisi de ilk üç yıl içinde gerçekleşiyordu. Günde 120 gram bezelye ya da bakla ile bir kilo kadar peksimet veriliyordu. Haftada dört gün de, kralın emriyle mahkûmlara bir tas şarap dağıtılıyordu. Bir tek su konusunda cimrilik yapılmıyor, bir saat boyunca kürek sallayan her mahkûma bir litre su veriliyordu. Kısacası, kaz gelecek yerden tavuk esirgenmiyordu.