M.Ö. 3 bin başlarında Mısırlı er­kekler, saçlarının durumuna ya da tıraş edilmiş başlarının ihti­yacına göre peruk takıyorlardı. Burada dikkate değer olan şu: Aynı sınıfa dahil iki kişi peruk takmakla kalmıyor, aynı zaman­da birbirinden çok zor ayırt edi­lebilen saç modellerini tercih ediyorlardı.

17. ve 18. yüzyıllarda, altlan ka­barık biçimsiz peruklar, saray halkının görkemli giysilerinin bir parçası olarak, saltanat ve asalet simgesi haline geldi. Soylular arasındaki peruk merakı, varlıklı burjuvalara da sıçradı, 18. yüzyı­lın sonlarında, Fransız İhtilali'ne kadar, hemen her mesleğin ken­dine özgü peruğu vardı; bu perukların kesimine bakarak kişinin toplumsal konumunu anlamak mümkündü, Hukukçular, rütbele­rinin bir simgesi olarak, modası çoktan geçmiş olsa da, gür, kıvır­cık, altı kabarık perukları tercih ediyorlardı. Bugün peruklar, İngi­liz hukukçularının cüppelerini tamamlayan bir aksesuar olarak hâlâ kullanılıyor...

Goethe, Handel ya da Bach gi­bi şairler ve müzisyenler de kendilerini peruklarla süslemişlerdi, 18, yüzyıl askerlerinin üniformala­rında örgülü peruklar çok sık kullanılırdı. Fransız İhtilali'nin karga­şa dolu günlerinde, sadelik ve do­ğallık saç modasına da yayıldı. Pudralar ve peruklar, nefret edi­len soylular sınıfının köhnemiş simgeleri haline geliverdi.