Kamuoyundaki tartışmalar, 1819'da Bavyeralı aristokratların, krallarından yeni ve daha etkili bir düello yasası istemelerine yol açtı, Almanya topraklarındaki diğer dev­letler de bu örneği izlediler ve düello özel bir cezalandırma sistemine tabi oldu. Yeni yasalara göre, cezayı, dü­ello yapan tarafların sınıfsal konumla­rı belirledi. Rakibini yaralayan bir asilzadenin cezası, halktan birinin ay­nı suç yüzünden alacağı cezadan "kâğıt üzerinde" daha ağırdı. Ama aynı durumda halktan biri, "sadece" yara­lama suçundan hüküm giyerdi ama cezasını hapiste çekmek zorundaydı...

Bavyera Kralı I. Ludvvig 1841'de, bir eczacı kalfasının düello davetini reddeden çavuş Max Reschreiter'i kutlamış ve "Bir eczacı kalfasıyla düello yapmak, bir çavuşun onuruna yakışmaz" demişti. Reschreiter ise, arkasında kralın desteği de olsa ordu­daki saygınlığını yitirdiğini ve "lekeli bir hayat" süreceğini biliyordu. Prus­ya Kralı I. Wilhelm'in ordudan, yani "öncelikli zümre"den ne beklediğini açıklamasıyla bu tür ikilemler son buldu. Kral, "Silah arkadaşının onu­runu serserilik yaparak kirleten veya kendi onurunu koruyamayan bir as­kere ordumda tahammül etmeyece­ğim" demişti.

Kralın sözünün anlamı bir olayla ortaya çıktı: Katolik olan Çavuş Xaver von Schmising Kerssenbrock, onurunu kıran silah arkadaşını düel­loya davet edeceğine mahkemeye vermeye kalkıştı. Çünkü Katolik Ki­lisesi de düelloyu yasaklamıştı. Bu­nun üzerine çavuş, ordunun yüksek kademelerine şikâyet edildi ve birkaç gün sonra da ordudan atıldı. 

Soylu bir genç hanımla evlenmek isteyen Alman Yahudisi ve işçi lideri Ferdinand Lasalle, uğruna düelloya giriştiği kadınla sonradan evlenecek olan kişi tarafından öldürülmüştü... Böylece, Puşkin, Rus romancı Lermontov gibi, tarihe, yaşamını düelloda kaybeden ünlülerden biri olarak geçti...