Su ılık burada.

Yine göç kendiliğindendi,

Yine gözlerim açık.

Bu gizli alanda ne görürüm, böylesine

mavi ve saf, tek başına?

Ah! Bir oluk geceden acuna yönelmiş,

Bir ağaç, yeşil çığlığını aya vuran

yapraklarıyla.

Ben, buhar resitalini ya da buzulun

çağrısını düşlerim.

Göz gözü görmesin, irisler donsun ya da!

Ses boğulsun,

Boyum bu boy kalsın!

Yüreğim bu çifte olurlukta,

Ilığın en karşıtı, deli düşmanı,

Kutup tanının kendisi olmaya ant içerek,

Dilerse kardan, buzdan bir igloo olsun,

dilerse eritsin bu vücudu kendi iç şafağında,

yunsun gök taşında!

Su, şimdi aydınlık ve hafiftir,

Yüzeyi çok karanlıkla solmuş olsa da.

Nilgün Marmara