Bir zamanlar, kuş sesleriyle dolu bir ormanda Tıkır adında minik bir kirpi yaşarmış. Tıkır, dikenli sırtıyla yavaş ama kararlı hareket eder, herkese gülümserdi. Bir gece, ay ışığında gezintiye çıkmış ve yerde parlayan bir yol görmüş. Yol, yıldız tozlarıyla kaplıydı ve sanki Tıkır’ı çağırıyordu. Tıkır, “Bu yol nereye gider?” diye merak etmiş ve küçük adımlarla yola koyulmuş.

Yol, Tıkır’ı bir çayıra götürmüş. Orada, tavşan Zıpzıp zıplıyormuş. “Bu yıldız tozu yolu, orman şenliğine çıkar, ama önce bir köprü yapmalısın,” demiş Zıpzıp. Tıkır, dere üzerindeki kırık köprüyü görmüş. Zıpzıp’la birlikte dallar ve taşlar taşımışlar. Köprüyü onarmışlar, yol daha parlak olmuş. Tıkır, “Bir dost kazandım!” demiş, sevinçle.

Yol, Tıkır’ı bir tepeye çıkarmış. Orada, serçe Cıvıl uçuşuyormuş. “Yol, mağaradan geçiyor, ama karanlık,” demiş Cıvıl. Tıkır, korksa da pes etmemiş. Cıvıl, ona bir ateşböceği çağırmış. Ateşböceği, yolu aydınlatmış. Tıkır, mağarada bir tünel bulmuş, ama tünel tıkanmış. Cıvıl, “Kaplumbağa Yavaş’ı bul, o yardımcı olur,” demiş.

Tıkır, Yavaş’ı orman gölünde bulmuş. Yavaş, “Tüneli açmak için güçlü bir şarkı gerek,” demiş. Tıkır, Zıpzıp ve Cıvıl’la bir araya gelmiş. Üçü, neşeli bir şarkı söylemiş. Şarkı, tünelin taşlarını titreştirmiş ve yol açılmış! Yıldız tozu yolu, orman şenliğine ulaşmış. Şenlikte, çiçekler dans ediyor, ağaçlar fısıldıyormuş. Ortada bir ışık havuzu, “Gerçek sihir, dostlukta,” demiş.Tıkır ve arkadaşları, şenlikte oyunlar oynamış, şarkılar söylemiş. Tıkır, yıldız tozunu ormana serpmiş, her yer ışıldamış. Orman sakinleri, şenliğe katılmış, kahkahalar yükselmiş.