Bahardı
Göğerdi dallarımız
Irmak boylarına yürüdük
İçimizde parıltılı güneşler
Önümüzde düşlerimiz
Adlarımızın ilk harfleri
Agaç kabuklarında

Bir yağmur başladı ansızın
Kaçmak ne mümkün
Suçlusu bizdik bu baskının
Gökte çılgın bulutlar
Sırılsıklam yürüdüğümüz yollarda
Telaşlı ayak izlerimiz

Yüzünde damlacıklar
Büyülü bir düşle aralanmış kirpiklerin
Bir agaç kovuğunda
Tüte tüte sokulduğun göğsüm
Nasılda çocuk bu ilk yangınında

Bulanan sularla geliyor ırmak
Yalnızlığımızın üstüne
Köprüleri aştı aşacak

Islak saçların yapışmış tenine
Öpsem yangınım bulaşacak

Bu “delikanlı bahar”
Anlıyor bizi
Ve gökleri kırbaçlıyor
Yağsın diye bu yağmur
Sonsuza kadar

Hüseyin Yurttaş