Yazık! hem kıyasıya harcıyorsun kendini,

Hem gönlün yeltenmiyor hiç kimseyi sevmeye.

Biliyorsun, saymakla bitmez sevenler seni,

Ama besbelli sen aşk duymuyorsun kimseye.

Öldüren bir nefrettir yüreğindeki şeytan:

Hiç umurunda değil kazsan kendi kuyunu,

Çekinmezsin güzelim can evini yıkmaktan

Onarmak olmalıyken asıl amacın onu.

Sen tutum değiştir de cayayım düşüncemden,

Yumuşak bir sevgi koy nefret yerine bir yol;

Göründüğün gibi ol: cömert, sıcak, sevecen;

Hiç değilse kendine yumuşak yürekli ol.

Aşkım uğruna bir ‘sen’ daha yarat kendine:

Güzellik onda veya sende yaşasın yine.

William Shakespeare

Friendz10