Karnındaki karanlık manolyanın

Kimseler anlamadı kokusunu,

Acıttığını kimseler bilemedi

Dişlerinle sıktığın aşk kuşunu

Binlerce Acem tayı uykuya yattı

Alnının ay vurmuş alanında,

O senin kar düşmanı göğsünü

Kucaklarken dört gece kollarımla.

Bakışın tohumların solgun dalıydı

Alçılar, yaseminler arasından.

Aradım vermek için yüreğimde

O fildişi mektupları her zaman diyen.

Her zaman: acımın bahçesi benim

Gövden her zaman, her zaman şaşırtıcı

Damarlarının kanıyla dolu ağzım,

Ağzın ölümüm için söndürdü ışığını.

Federico Garcia Lorca

Friendz10