Kimsesiz bir parkın en yalnız parkına çöküp, üzgün üzgün etrafı izliyorum. 

Halledemediğim her şey yanımda bağdaş kurmuş oturuyor. Biraz ziyan olmuş her şey...

Herkesten kaçmışım da kendimden kurtulamıyorum.

En kötüsü de bu ya, nereye giderseniz gidin. Kaç kilometre öteye, kaç deniz aşırı da gitseniz, kendinizden gidemiyorsunuz.

Herkese küsüyorsun, kendine küsemiyorsun. 

Herkesin sesini duymazdan gelebiliyorsun, kendi içinin sesini duymazdan gelemiyorsun.

Herkesten kaçabiliyorsun da kendinden kaçamıyorsun...