Bir zamanlar, kendinden daha küçük ve güçsüz canlılara zorbalık eden kibirli bir fil varmış. Günlerden bir gün fil ormanda gezerken bir karınca yuvası görmüş ve hortumuyla karıncaların yuvalarına su püskürtmüş. Zavallı karıncalar ağlaya sızlaya suyla dolu yuvalarından çıkmaya başlamışlar. Karşılarında kocaman fili görünce;
– Bizden ne istiyorsun? Biz sana ne yaptık ki evimizi suyla doldurdun.

Fil,
– Alaycı bir şekilde sizi ezmediğime dua edin. Öfkelenirsem hepinizi bir adımımda ezerim demiş.

Karıncalar bu duruma çok öfkelenmişler. Çünkü yıl boyu biriktirdikleri tüm yiyecekleri kullanılamaz hale gelmiş. Filden intikam almak için aralarında bir plan yapmışlar. Gece olmuş fil uyumuş, bütün karıncalar sessizce filin yuvasına girerek filin hortumuna atlayıp onu ısırmaya başlamışlar. Fil acı içinde bağırmaktan başka bir şey yapamıyordu. Sonunda fil hatasını anladı ve karıncalardan özür diledi. O günden sonra söz verdi, bir daha kendisinden güçsüz canlılara zarar vermeyecekti.